Alles kan, maar niets moet
De terugreis
Zaterdag 3 juli 2010
Deze keer wat vroeger opgestaan, om de terugreis zo vroeg mogelijk te starten. De drukte op de
wegen viel mee, maar bloedheet was het nog steeds. Vlak voor het einde van de reis werden we
nog verrast door een heus noodweer, waarbij de temperatuur 16 graden daalde. Voldaan konden
we terugkijken op een geweldig verblijf van een week in Tirol
Vandaag was het wat vroeger opstaan. We hadden aan Werner gevaagd of we wat vroeger
konden eten. Dat lukte uiteraard, en tegen half acht hadden we ontbeten. De laatste foto’s van de
eetzaal , van de televisieplek en van de bar werden nog vlug gemaakt.En vlak voor ons vertrek
kreeg ik eindelijk de kans om een foto te maken van Werner en Christiane samen. En 2 van hun
zonen.
Om 8 uur waren we al onderweg. Het eerste stukje van de
terugweg was anders dan de heenweg, we kwamen deze
keer niet in de buurt van Imst. Maar al vlug reden we over
dezelfde Bergstrasse terug naar Duitsland als we vorige
week gekomen waren. Van het eerste deel van de
terugreis werden nog vanuit de rijdende auto foto’s
gemaakt. Marté moest nog een noodstop maken om een
auto te ontwijken die een paar fietsers passeerde, en
daardoor op onze weghelft kwam.
Tot aan de duitse grens reden we over een tweebaansweg, en een klein stukje was er zelfs file.
Bloedheet was het in de auto, maar gelukkig deed de airco
de taak waarvoor hij was ontworpen. Bij de eerste stop werd
er in een restaurant een kopje koffie gedronken. Een deel
van de prijs was inbegrepen in het pies-kaartje dat je moest
kopen om te kunnen plassen. Bij de tweede
chauffeurswissel trakteerde Grada ons op een broodje. We
hadden geen zin om binnen te gaan zitten daarom werd dat
broodje (zeg maar brood) opgepeuzeld op de parkeerplaats
onder een boom. De temperatuur was behoorlijk gestegen,
en bereikte zelfs 37 graden of nog hoger.
Tijdens het laatste stuk van de reis werden we nog verrast door noodweer. Hard rijden was er niet
meer bij, overal lagen afgerukte takken op de autoweg. Bij het begin van dat noodweer liep de
temperatuur terug tot 20 graden om na de bui weer naar 34 graden te stijgen.
Om kwart over 4 arriveerden we in Heerlen en werden verwelkomd door Roos, Mia en Seline. Na
het eten, (Grada en Mai waren al naar huis vertrokken), was ik genoeg uitgerust om het laatste
stukje terug te rijden naar Huijbergen. Maar ik had met Annie afgesproken dat ik dat niet zou doen,
en Mia wist me te overtuigen dat ik toch maar beter een nachtje kon uitrusten. Toen ik eindelijk
zondagmorgen thuis kwam hoorde ik dat Annie toch had gehoopt dat ik gisteren zou thuiskomen.
Ze was teleurgesteld (een beetje veel) dat ik dat niet had gedaan. En ik had nog wel goed naar
haar geluisterd, en gedaan wat we hadden afgesproken.
Al met al een geweldige wandelweek daar in dat Ötztal in Tirol, Oostenrijk. Onvergetelijk, ook al
was er van de geplande wandelingen, en de bezoekjes aan Imst, Innsbruck, Ötz en Italië niets
terecht gekomen. En wat hadden we geboft met het weer. Nu kon het werk aan het maken van
reportages, en het bewerken van foto’s beginnen.
Er lag nog een flinke klus op me te wachten.