Dag 05. Naar de Grand Canyon (Arizona)

Al vroeg zijn we op pad. We vertrekken om 7 uur en rijden via US 163 richting Monument Valley naar Kayenta/Arizona. Daarna pakken we US 89 zuidwaarts en via US 64 arriveren we aan de South Rim (zuidkant) van de Grand Canyon. Gedurende de autorit kunnen we wellicht ook iets zien van de Painted Desert. Rond de middag zullen we bij de Grand canyon arriveren. In de namiddag en vooravond maken we een paar wandelingen langs de zuidkant van de diepe kloof. We slapen in de Yavapai Lodge,Grand Canyon, South Rim We verlieten Mexican Hat, en gingen op weg naar Arizona, de tweede staat van onze reis door Amerika. Maar eerst werd nog een bezoek gebracht aan de trading post, die ook deel uitmaakte van het San Juan Motel complex.In de winkel waren allerhande indianen spullen te vinden. Tijs moest natuurlijk wat kopen in de winkel, en de betaling gebeurde met een Traveler Check. Gewoon het bedrag van de rekening op de check schrijven en klaar. Direct na ons verblijf werd de San Juan Rivier overgestoken, en begon het stuk richting Monument Valley.  De rosten van Monument valley kwamen steeds dichterbij. En alweer was er nauwelijks verkeer op de weg te vinden. Steeds dichter naderden we de uitstekende rotsformaties die het landschap zo domineerden, en het decor waren geweest van veel films. Uiteraard werd gedurende dit stukje van de reis weer foto's gemaakt. El capitan, de zwarte rots, een achtergebleven vulkaanprop stak dreigend boven het landschap uit. Reden genoeg er een foto van te maken. Maar de dag was nog lang, dus verder met de auto, en genoeten van alles wat we vanuit de auto konden zien. De auto was uiteraard voorzien van aircondioning, dus in de auto hadden we geen waat van de hitte daarbuiten. Nadat we de grens met Arizona waren gepasseerd kwamen we in Kayenta, en klein puntje op de Utah kaart. Ook het stukje van Arizona stond op deze kaart waardoor we het zonder Arizona Road Map konden stellen. In Kayenta werd gestopt, en kentucky Fried Chicken was deze keer de plek waar we konden lunchen. In de buurt van de Kayenta Trading Post was een markt, een indianenmarkt. Ik maakte stiekem een paar foto's van de bedrijvigheid op de markt, we waren een van de weinige nit Navaho's die daar rondliepen. Toch was er geen enkele indicatie dat we daar ongewenst waren. Echt iets voor Tijs, want zij was niet zo bang en had minder gene. Her en der stonden radio's te bleren, practisch allemaal met indianenmuziek, echte streeksongs. Dit was genoeg voor Tijs om daar op die stoffige markt, waar je zelfs hooi kon kopen, een indianendansje uit te voeren. Gelukkig tot plezier van de Navaho's. Na deze indianenstop, in het het hartje van de Navaho Indian Reservation, hervatten we onze trip. Bij de T-splitsing met de US160 gingen we westwaarts, dus rechtsaf, richting Cow springs en Tuba City. Na Cow springs (een punt op de kaart) moest ik stoppen voor een dringende boodschap. Maar een bosje of een rots om me te verbergen was er niet. Een bloienede catus was de plek waar ik gehurkt ging zitten. Wat opviel tijdens deze "werkzaamheden"was het feit dat de brandende zon ervoor zorge dat alles snel verdampte. een heel vreemde waarneming. Na deze tussenstop werd nog halt geouden bij de Elephant Feet, 2 rotsformaties langs de US160. Het leken inderdaat wel twee olifant poten. Bij de splitsing met de US89 ging het zuidwaarts. We waren nog steeds aan het toeren in het Navaho Indian Reservation, het grootste indianen/reservaat in de Verenigde Staten. Het gebied dat we nu doorkruisten was de Painted Desert. De naam zegt al genoeg, overal kon je genieten van de kleurrijke rotspartijen en woestijn, waar je ook keek. We staken de Moenkopi Wash over, en bij Cameron de Little Colorado, een riviertje dat in de Grand Canyon uitmond in de Colorado rivier. En daarna ging het rectsaf de US64 op. Nog 57 miles naar  Grand Canyon Village, de South Rim van het natuurspektakelstuk. We stopten nog even langs de weg. De Little Colorado was daar goed te zien, dat beloofde wat voor het grote spektakel. Dat spektakel werd duidelijk toen we bij de Oostingang kwamen en, na het betalen van $ 2,00 het park in mochten. Bij de ingang kregen we, zoals gewoonlijk, een platttegrond van het park met wat extra folders. De eerste stop was Desert View, op een hoogte van 7450 feet. We wisten dat het hoog zou zijn, want de US64 was ook steeds omhoog gegaan. het uitzicht was uiteraard groots en wijds, en niet vast te leggen met mijn fototoestel. Ook Grant View point was een stopplaats, en waar je ook het ravijn in keek, steeds was de aanblik niet te omschrijven. De grandeur van de Grand canyon slaat alles. Via de East Rim Drive kwamen we op de plaats van bestemming, en vonden snel de weg naar het Yavapay Registration center, waar ook een restaurant en een souvernir winkel te vinden was. Al snel was alles geregeld, en konden we maar onze lodge gaan, zo'n 300 meter naar het zuiden. Maar we zaten wel dicht bij de zuidrand van de canyon. Dat was dus alweer genieten. Die avond konden we genieten van de ondergaande zon. En er was een bijeenkomst bij een kampvuur, geleid door een ranger.  Daar werd het verhaal verteld van het ontstaan van de Grand Canyon. En daarna gingen de ogen vanzelf dicht in de lodge, waar we met de auto voor de deur konden parkeren. Geen speciale luxe, maar grote king size bedden, dus ruimte genoeg om de nacht door te brengen      

Dag 05. Naar de Grand Canyon

(Arizona)

Al vroeg zijn we op pad. We vertrekken om 7 uur en rijden via US 163 richting Monument Valley naar Kayenta/Arizona. Daarna pakken we US 89 zuidwaarts en via US 64 arriveren we aan de South Rim (zuidkant) van de Grand Canyon. Gedurende de autorit kunnen we wellicht ook iets zien van de Painted Desert. Rond de middag zullen we bij de Grand canyon arriveren. In de namiddag en vooravond maken we een paar wandelingen langs de zuidkant van de diepe kloof. We slapen in de Yavapai Lodge,Grand Canyon, South Rim We verlieten Mexican Hat, en gingen op weg naar Arizona, de tweede staat van onze reis door Amerika. Maar eerst werd nog een bezoek gebracht aan de trading post, die ook deel uitmaakte van het San Juan Motel complex.In de winkel waren allerhande indianen spullen te vinden. Tijs moest natuurlijk wat kopen in de winkel, en de betaling gebeurde met een Traveler Check. Gewoon het bedrag van de rekening op de check schrijven en klaar. Direct na ons verblijf werd de San Juan Rivier overgestoken, en begon het stuk richting Monument Valley.  De rosten van Monument valley kwamen steeds dichterbij. En alweer was er nauwelijks verkeer op de weg te vinden. Steeds dichter naderden we de uitstekende rotsformaties die het landschap zo domineerden, en het decor waren geweest van veel films. Uiteraard werd gedurende dit stukje van de reis weer foto's gemaakt. El capitan, de zwarte rots, een achtergebleven vulkaanprop stak dreigend boven het landschap uit. Reden genoeg er een foto van te maken. Maar de dag was nog lang, dus verder met de auto, en genoeten van alles wat we vanuit de auto konden zien. De auto was uiteraard voorzien van aircondioning, dus in de auto hadden we geen waat van de hitte daarbuiten. Nadat we de grens met Arizona waren gepasseerd kwamen we in Kayenta, en klein puntje op de Utah kaart. Ook het stukje van Arizona stond op deze kaart waardoor we het zonder Arizona Road Map konden stellen. In Kayenta werd gestopt, en kentucky Fried Chicken was deze keer de plek waar we konden lunchen. In de buurt van de Kayenta Trading Post was een markt, een indianenmarkt. Ik maakte stiekem een paar foto's van de bedrijvigheid op de markt, we waren een van de weinige nit Navaho's die daar rondliepen. Toch was er geen enkele indicatie dat we daar ongewenst waren. Echt iets voor Tijs, want zij was niet zo bang en had minder gene. Her en der stonden radio's te bleren, practisch allemaal met indianenmuziek, echte streeksongs. Dit was genoeg voor Tijs om daar op die stoffige markt, waar je zelfs hooi kon kopen, een indianendansje uit te voeren. Gelukkig tot plezier van de Navaho's. Na deze indianenstop, in het het hartje van de Navaho Indian Reservation, hervatten we onze trip. Bij de T-splitsing met de US160 gingen we westwaarts, dus rechtsaf, richting Cow springs en Tuba City. Na Cow springs (een punt op de kaart) moest ik stoppen voor een dringende boodschap. Maar een bosje of een rots om me te verbergen was er niet. Een bloienede catus was de plek waar ik gehurkt ging zitten. Wat opviel tijdens deze "werkzaamheden"was het feit dat de brandende zon ervoor zorge dat alles snel verdampte. een heel vreemde waarneming. Na deze tussenstop werd nog halt geouden bij de Elephant Feet, 2 rotsformaties langs de US160. Het leken inderdaat wel twee olifant poten. Bij de splitsing met de US89 ging het zuidwaarts. We waren nog steeds aan het toeren in het Navaho Indian Reservation, het grootste indianen/reservaat in de Verenigde Staten. Het gebied dat we nu doorkruisten was de Painted Desert. De naam zegt al genoeg, overal kon je genieten van de kleurrijke rotspartijen en woestijn, waar je ook keek. We staken de Moenkopi Wash over, en bij Cameron de Little Colorado, een riviertje dat in de Grand Canyon uitmond in de Colorado rivier. En daarna ging het rectsaf de US64 op. Nog 57 miles naar  Grand Canyon Village, de South Rim van het natuurspektakelstuk. We stopten nog even langs de weg. De Little Colorado was daar goed te zien, dat beloofde wat voor het grote spektakel. Dat spektakel werd duidelijk toen we bij de Oostingang kwamen en, na het betalen van $ 2,00 het park in mochten. Bij de ingang kregen we, zoals gewoonlijk, een platttegrond van het park met wat extra folders. De eerste stop was Desert View, op een hoogte van 7450 feet. We wisten dat het hoog zou zijn, want de US64 was ook steeds omhoog gegaan. het uitzicht was uiteraard groots en wijds, en niet vast te leggen met mijn fototoestel. Ook Grant View point was een stopplaats, en waar je ook het ravijn in keek, steeds was de aanblik niet te omschrijven. De grandeur van de Grand canyon slaat alles. Via de East Rim Drive kwamen we op de plaats van bestemming, en vonden snel de weg naar het Yavapay Registration center, waar ook een restaurant en een souvernir winkel te vinden was. Al snel was alles geregeld, en konden we maar onze lodge gaan, zo'n 300 meter naar het zuiden. Maar we zaten wel dicht bij de zuidrand van de canyon. Dat was dus alweer genieten. Die avond konden we genieten van de ondergaande zon. En er was een bijeenkomst bij een kampvuur, geleid door een ranger.  Daar werd het verhaal verteld van het ontstaan van de Grand Canyon. En daarna gingen de ogen vanzelf dicht in de lodge, waar we met de auto voor de deur konden parkeren. Geen speciale luxe, maar grote king size bedden, dus ruimte genoeg om de nacht door te brengen