Dag 06. Grand Canyon naar Kanab (Utah)

Nadat we de opkomst van de zon aan de Grand Canyon hebben bewonderd gaan we via US 64 weer terug naar US 89. We gaan nu naar het noorden richting Bitter Springs. Via de Navajo Bridge (Marble Canyon) steken we de Colorado rivier over. We vervolgen onze weg via Vermillion Cliffs naar Jacob Lake en Fredonia, richting Arizna/Utah grens naar Kanab. In kanab overnachten we in het SUN-N-Sand Motel, 360 S. 100 E., Kanab (tel 644-2637). Vroeg opstaan voor mij, want ik wou de zon zien opkomen in het oosten van de Grand Canyon. Dat lukte ook, maar ik was niet de enige die van dit schouwspel wou genieten, Ook deze keer kon het fototoestel niet dat weergeven wat ik met mijn ogen kon zien. Elke minuut van deze morgen veranderde de kleuren van de Grand Canyon. Vooral als ik met de rug naar de opkomende zon ging staan waren de kleuren goed waarneembaar.hetzelfde tafereel veranderde van diep rood naar geel. Die kleurvariatie kon ik wel met het fototoestel vastleggen. De tijd aan de South Rim die ik verbracht tijdens het opkomen van de zon was meer dan anderhalf uur. Daarna was het wat eten en de bus pakken (gratis) voor een rije langs de West Rim van de canyon. Er waren een aantal stopplaatsen waar je kon uitstappen, om de Canyon te bekijken. En daarna kon je met de volgende bus je rit vervolgen. Totaal kon je stoppen bij Trail View, Hopi Point, Mohave Point en Pima Point. Het eindpunt was Hermits Rest, op 6690 feet. Daar had vroeger een kluizenaar in een grot gewoond. De grot was nu een souvenir winkel. Daar werden weer was sullen gekocht, en werd de verzameling ansichtkaarten aangevuld met meer professionele voorstellingen van de Grand Canyon. We hadden ons al afgemeld bij de receptie van het Yavapai Lodge. Toen we terug waren van de West Rim Drive konden we direct vertreeekn, terug naar de US64. Maar dat deden we pas nadaat we nogmaals waren teruggegaan naar plek waar we de zon hadden zien opkomen. En op die plek maakte ik nogmaals een foto van dezelfde spots als tijden het opkomen van de zon. En zie, de kleuren waren nu dramatisch veranderd. Het donker ood en geel had nu plaats gemaakt voor wazig rood, en voor veel groen. Tijs wou graag met een ranger-lady op de foto, en dat was uiteraard zo gepiept. Ook maakte ik nog een paar foto's van waaghalzen die persee de rand van het ravijn opzochten voor heet nog petere foto. Het ging nu bergafwaartse over de US64, en zowel woestijn links als recht van de weg. Met natuurlijk weer veel kleuren, want we reden weer door Painted Desert gebied. Bij cameron gingen we linksaf en namen de US89 Noordwaarts. Bij de spliting bleven we naar het noorden rijden, want het doel was de Navahho Bridge die ons over de Colorado Rivier zou voeren. Bij het naderen van deze brig zagen we dat geval al van verre liggen. Maar wat een geweldig ding. 467 Feet boven de Colorado Rivier, en dan iets meer dan 600 Feet lang. Het was een hele ervaring over deze brug heen te rijden. Direct na de brug was een restarea, en dus hielden we daar een poos halt. Zo nu en dan donderde een vrachtwagen of een personenauto over de rammelende brug. Het leek mij niet zo'n stevig ding, maar toch kon alle verkeer er overheen. Bij de rustplaats was ook een kraampje te zien waar indianen hun spullen uit konden stallen voor de touristen. Mar de verkopers waren in nergens te zien, en de kraam was leeg. In de verte kon ik op de Colorado rivier een raft zien. Marble Canyon was de naam voor deze plek Na onze rust ging het verder, de Alternate US89 liep nu dwars door de Vermillion Cliffs, en weer was het genieten van de kleuren van de rotspartijen die we vanaf de weg konden zien. . Bij een s-bocht in de weg klommen we een flik stuk omhoog. Een maal boven had ik een mopoie plek om een foto te maken van het gebied waar de we doorheen gereden waren. We waren ook al eerde gestopt, maar dat was bij een verlaten blokhut met bijbehorende schuur. De nabij gelegen losste rotsblokken maakten het mogelijk wat speciale foto's te maken.   We reden nu over het kaibab Plateau, een gebied met veel groen, en bossen. Het dorpje waar we doorheen reden was Jacob Lake, de plek waar je heen moet als je de Noordkant van de Grand Canyon wilt bezoeken. Na jacob lake ging het verder naar het noord westen. We daalden heel langzaam af naar Fredonia, dat net nog in Arizona lag. Stoppen dezen we niet, maar toerden verder naar het noorden. Een kwartier later waren we terug in Utah, in het plaatsje Kanab, een plek waar zich een paar film-sets bevinden die vaak voor cowboyfilms worden gebruikt. We bezochten nog een Drive Inn, en streken neer in het Sun-N-Sand Motel in het stadje voor onze verdiende beautysleep. Zoeken naar dit motel was niet nodig. het lag direct aan de US-89A.      

Dag 06. Grand Canyon naar Kanab

(Utah)

Nadat we de opkomst van de zon aan de Grand Canyon hebben bewonderd gaan we via US 64 weer terug naar US 89. We gaan nu naar het noorden richting Bitter Springs. Via de Navajo Bridge (Marble Canyon) steken we de Colorado rivier over. We vervolgen onze weg via Vermillion Cliffs naar Jacob Lake en Fredonia, richting Arizna/Utah grens naar Kanab. In kanab overnachten we in het SUN-N-Sand Motel, 360 S. 100 E., Kanab (tel 644-2637). Vroeg opstaan voor mij, want ik wou de zon zien opkomen in het oosten van de Grand Canyon. Dat lukte ook, maar ik was niet de enige die van dit schouwspel wou genieten, Ook deze keer kon het fototoestel niet dat weergeven wat ik met mijn ogen kon zien. Elke minuut van deze morgen veranderde de kleuren van de Grand Canyon. Vooral als ik met de rug naar de opkomende zon ging staan waren de kleuren goed waarneembaar.hetzelfde tafereel veranderde van diep rood naar geel. Die kleurvariatie kon ik wel met het fototoestel vastleggen. De tijd aan de South Rim die ik verbracht tijdens het opkomen van de zon was meer dan anderhalf uur. Daarna was het wat eten en de bus pakken (gratis) voor een rije langs de West Rim van de canyon. Er waren een aantal stopplaatsen waar je kon uitstappen, om de Canyon te bekijken. En daarna kon je met de volgende bus je rit vervolgen. Totaal kon je stoppen bij Trail View, Hopi Point, Mohave Point en Pima Point. Het eindpunt was Hermits Rest, op 6690 feet. Daar had vroeger een kluizenaar in een grot gewoond. De grot was nu een souvenir winkel. Daar werden weer was sullen gekocht, en werd de verzameling ansichtkaarten aangevuld met meer professionele voorstellingen van de Grand Canyon. We hadden ons al afgemeld bij de receptie van het Yavapai Lodge. Toen we terug waren van de West Rim Drive konden we direct vertreeekn, terug naar de US64. Maar dat deden we pas nadaat we nogmaals waren teruggegaan naar plek waar we de zon hadden zien opkomen. En op die plek maakte ik nogmaals een foto van dezelfde spots als tijden het opkomen van de zon. En zie, de kleuren waren nu dramatisch veranderd. Het donker ood en geel had nu plaats gemaakt voor wazig rood, en voor veel groen. Tijs wou graag met een ranger- lady op de foto, en dat was uiteraard zo gepiept. Ook maakte ik nog een paar foto's van waaghalzen die persee de rand van het ravijn opzochten voor heet nog petere foto. Het ging nu bergafwaartse over de US64, en zowel woestijn links als recht van de weg. Met natuurlijk weer veel kleuren, want we reden weer door Painted Desert gebied. Bij cameron gingen we linksaf en namen de US89 Noordwaarts. Bij de spliting bleven we naar het noorden rijden, want het doel was de Navahho Bridge die ons over de Colorado Rivier zou voeren. Bij het naderen van deze brig zagen we dat geval al van verre liggen. Maar wat een geweldig ding. 467 Feet boven de Colorado Rivier, en dan iets meer dan 600 Feet lang. Het was een hele ervaring over deze brug heen te rijden. Direct na de brug was een restarea, en dus hielden we daar een poos halt. Zo nu en dan donderde een vrachtwagen of een personenauto over de rammelende brug. Het leek mij niet zo'n stevig ding, maar toch kon alle verkeer er overheen. Bij de rustplaats was ook een kraampje te zien waar indianen hun spullen uit konden stallen voor de touristen. Mar de verkopers waren in nergens te zien, en de kraam was leeg. In de verte kon ik op de Colorado rivier een raft zien. Marble Canyon was de naam voor deze plek Na onze rust ging het verder, de Alternate US89 liep nu dwars door de Vermillion Cliffs, en weer was het genieten van de kleuren van de rotspartijen die we vanaf de weg konden zien. . Bij een s-bocht in de weg klommen we een flik stuk omhoog. Een maal boven had ik een mopoie plek om een foto te maken van het gebied waar de we doorheen gereden waren. We waren ook al eerde gestopt, maar dat was bij een verlaten blokhut met bijbehorende schuur. De nabij gelegen losste rotsblokken maakten het mogelijk wat speciale foto's te maken.   We reden nu over het kaibab Plateau, een gebied met veel groen, en bossen. Het dorpje waar we doorheen reden was Jacob Lake, de plek waar je heen moet als je de Noordkant van de Grand Canyon wilt bezoeken. Na jacob lake ging het verder naar het noord westen. We daalden heel langzaam af naar Fredonia, dat net nog in Arizona lag. Stoppen dezen we niet, maar toerden verder naar het noorden. Een kwartier later waren we terug in Utah, in het plaatsje Kanab, een plek waar zich een paar film-sets bevinden die vaak voor cowboyfilms worden gebruikt. We bezochten nog een Drive Inn, en streken neer in het Sun-N-Sand Motel in het stadje voor onze verdiende beautysleep. Zoeken naar dit motel was niet nodig. het lag direct aan de US-89A.