De voorbereidingen.

De kogel was door de kerk. Annie, myn XYL (echtgenote) vond het goed dat ik, samen met haar moeder, de reis naar Amerika, zou maken. Die reis plannen was niet zo makkelijk. Ik wou namelijk zowel de Grand canyon als Yellowstone bezoeken. Maar geen enkel reisbureau had in 1981 zowel Yellowstone NP (Nationaal Park). als Grand Canyon NP tesamen in hun amerika reizen opgenomen. Het was of Yellowstone of Grand Canyon, maar niet beide. Dus moest het een reis op maat worden, waarbij de aanbiedingen van het Holland Internationaal Reisbureau als voorbeeld dienden. Deze reisorganisatie bestaat nog steeds, en heeft nu rondreizen die een beetje lijken op wat wij toen in 1982 van plan waren.. Al Fransisco, K7NHV, was de tweede amateur die me vertelde hoe mooi het daar was in Idaho. De eerst was Larry Smith uit Glenns Ferry, een boswachter van het Fish and Wildlife department in Idaho. Hij had als taak ervoor te zorgen dat de zalm-trek in Indaho (o.a in de Salmon River) weer op peil zou komen. In 1980 had de overheid alle visvangst op zalm, gedurende het hele jaar verboden. Larry had in 1980  haast 50 indianen gearresteerd, voornamelijk in de maand juli. Van Larry kreeg ik een aantal foto's toegestuurd, de meeste in zwart-wit. Ook met de staat Montana, welke ook grenst aan het Yellowstone NP had ik al verbindingen gemaakt. De eerste amateur uit Montana waarmee ik een QSO ( gesprek) maakte was Eric, K7ABV uit Great Falls in Park county. Dat was al in 1969, en later zouden meer contacten volgen (1971, 1981 enz..). In een brief van Al vroeg hij of ik K7ABV, Eric, kende. Al had het voornemen om Eric voor te dragen als lid van de FOC, de First Operators Club. Ook toevallig. Eric zou nog voor een verrassing zorgen tijdens de reis, maar daarover later meer in het reisverslag.   In october 1981 ontving ik weer een brief van Al, K7NHV. Hij was al druk bezig zijn reis naar Europa te plannen. Hij zou starten in Engeland, en ook Scotland stond op het programma. Ik had Al verteld dat er verschillende veerboten uit Engeland richting vaste land gingen, met vertrekplaatsen zoals Dover, Hull, en Sheerness. De brief bevatte flink wat informatie. Zo had Al op de universiteits computer in Pocatello, een printout gemaakt van de afstand van Middelburg tot elke hoofdstad van alle landen van de wereld. In die lijst was ook aangegeven de hoek welke mijn richtantenne moest maken om het sterkste signaal in die landen te produceren. Voor Honolulu in Hawaii moest dit b.v. pal noord (dus richting noordpool) zijn. Al vertelde ook waar hij woonde. Dat bleek 7 km ten oosten van Pocatello te zijn. Hij woonde daar op de flank van een bergop (6200 feet), en zijn huis stond op 4477 feet. Van zijn huis naar de hoofdweg was een afstand van 1500 meter, een afstand die je s'winters alleen kon afleggen als Al het pad schoon veegde met zijn tractor. De sneeuw lag dan soms  3 meter hoog op dat pad. Rond het huis van Al waren 4 radiomasten neer gezet, daarbij was zelfs een 3 element Yagi voor 40 meter. Daarmee had Al in begin 80er jaren een zendinstallatie die uitzonderlijk genoemd mocht worden. De brief bevatte behalve een uitnodiging om bij hem te komen logeren, ook een landkaart van Yellowstone NP. Die landkaart toonde alle wegen in Yellowstone met daarbij alle bezienswaardigheden die je op een bepaalde plek langs die wegen kon bezichtigen. Alleen al het bekijken van die kaart wal al een avontuur op zich. En op de achterkant van de kaart stond allerlei extra informatie. Zo kon je o.a. lezen dat Yellowstone een nationaal Park werd op 1 Maart 1872. Begin November 1981 kon ik Al en Cheryl in een brief laten weten dat we de reis naar Amerika zouden wagen. Mei leek ons een geschikte tijd daarvoor. In de brief stond ook wat we allemaal wilden doen in 14 dagen. Oma Tijs had geen speciale wensen, ik moest de reis maar helemaal plannen. Als ze maar mee mocht. Het antwoord van Al en Chryl was er binnen 14 dagen. Wat een verschil met nu, 2015, het jaar waarin ik dit verslag maak. Ik had in 2015 natuurlijk direct een email gekregen. In de brief deed Al een aantal voorstellen. Vlieg naar Phoenix/Arizona en neem daar een bustoer van 8 dagen aar Grand Canyon, Glen Canyon, Painted Desert, Bryce Canyon, Cedar Breaks, Zion en Marble Canyon. Dan vliegen naar Salt Lake City, waar we Al en Chreyl zouden ontmoeten. Van daaruit met hun nieuwe Ford Bronco naar Pocatello, om daar een dagje te blijven en wat uit te rusten. Dan Naar Grand Tetons NP, en verder twee dagen toeren door Yellowstone NP. Als ik zin haden konden we een dag er op uit met de kano. Al zou me dan Beaver, Elk, Moose Deer en Porcupine laten zien. En nog veel meer dieren. En tenslotte zou de reis eindigen in Billings/Montana (geboorteplaats van Al) waar we zouden terug vliegen naar huis. Maar Al stuurde meer informatie. Mei was geen goede periode voor onze reis. Want dan was er nog teveel sneeuw in Yellowstone. Het park is altijd dicht van begin oktober tot eind mei. In Yellowstone valt elk jaar veel sneeuw. Logisch, want het park ligt in de bergen op een hoogte van meer dan 1500 meter. De noord-west ingang bij Gardiner/Montana was een van de laagste punten en lag op 1620 meter (5314 feet). Yellowsone Lake, dat 94 meter diep is lag op 2357 meter. Wow!! Onze startdatum moest dus nodig aangepast worden. Hieronder volgt de inhoud van een brief welke ik naar verschillende plaatsen in Utah stuurde. Adressen stonden meestal op de landkaarten die ik in mijn bezit had. Brieven gingen o.a naar de kamers van koophandel in de volgende plaatsen: Richfield, Panguitch, Kanab en Moab. Allemaal plaatsen waar we vermoedelijk zouden overnachten.  Uiteraard kwam op deze brief heel wat reacties. En die reacties werden weer gebruikt om het reisplan verder uit te werken.   Middelburg, Januari 20, 1982 Dear Sir, Next summer, in the period from june 27 to july 12, we are planning to travel around the scenic spots of Utah. For sure we will stay for a couple of daas in your area, visiting Zion, Bryce, lake Powelll and Grand Canyon. We would like to have a bit more information about your area. Can you inform us about places where we can stay for the nights. Can you tell us also if we have to make reservations for Hotels or Motels during the period from june 27 to july 8. Up until now our plans are to stay for a couple of days in the following cities: Kanab, Cedar City, Panguitch and Richfield. Looking forward to get your information. Best regards                                 W.J.M.Paas De volgende brief die Al stuurde was de bevestiging dat hij en Cheryl in mei naar Europa kwamen. Op 29 mei zouden ze de veerboot van Sheernesss naar Vlissingen nemen, en een paar dagen bij ons in Middelburg zouden blijven. Daarna zouden ze nog een paar dagen in Nederland blijven. Op 6 juni zouden ze dan terug vliegen naar Idaho. De trip van mijn schoonmoeder en mij was ook uitgewerkt. We zouden een week op eigen kracht met een huurauto rondtoeren. In de tweede week was het de bedoeling met Al en Cheryl door te brengen, en Yellowstone NP te bezoeken. Al benadrukte dat ik wel een auto met "air-conditioning" moest huren, want het zou erg heet kunnen worden. Uiteindelijk, na raadplegen van alle ontvangen informatie was de juiste datum komen vast te staan. Ook onze overnachtings-plaatsen waren vastgelegd. De hoofdbron daarvoor was de "Official Highway map 1981" van Utah. Al had hele goede contacten met een reisbureau in Pocatello en bood aan om via dat bureau Sunrise Travel onze overnachtingen in Utah en Arizona te laten regelen. Dat gebeurde ook, en een paar keer kreeg ik een brief van Lisa, een medewerkster van Sunrise Travel. Twee motels vroegen om vooruitbetaling (o.a. Yavapay Lodge in de Grand Canyon), en Sunrise Travel deed dat alvast voor mij. Op mijn beurt stuurde ik daarna geld naar het reisbureau. Dankzij dit reisbureau hadden we geen enkel probleem tijdens ons verblijf in Utah. Op 23 februari werd de vliegreis geboekt bij Holland Internationaal. Amsterdam-Minneapolis vice verse. En in Amerika werden 2 binnenlandse vluchten geboekt, Minneapolis-Salt Lake City, en Billings- Minneapolis. Een visum hadden we ook nodig, en voor de huur van de auto moest ik een internationaal rijbewijs kunnen laten zien. De auto (AVIS) werd ook bij Holland Internationaal geregeld. En er werden reis-cheques aangevraagd. Langzaam viel alles op zijn plaats en kreeg het reisplan de vorm die tot uitvoer zou komen. Ik bleef radioverbindingen maet de USA maken, en iedere amateur die het horen wilde vertelde ik over de voorgenomen reis. Daar kwamen vaak leukke reacties op, zowel via de radio alsook via brieven. Don, AC7P uit Idaho Falls/Idaho, toen 36 jaar jong, liet weten me graag te willen ontmoeten in juni. Art, WA7NXL uit Flagstaff/Arizona gaf in een brief heel wat tips over de voorgenomen reis. Tom, W0KZV (nu in 2015 W0ZR) stuurde een paar brieven, en liet me weten dat hij in Minneapolis op het vliegveld zou zijn. In de paar uur dat we op onze binnenlandse vlucht moesten wachten konden we een 'Eyeball-QSO" maken (elkaar persoonlijk ontmoeten). De overnachting in Salt Lake City, op de dag van aankomst in Utah, werd niet geregeld door Sunrise Travel. Dat had volgende reden. Ik had ook een paar QSOs met Utah kunnen maken, en een daarvan was met de 72 jarige Waldo, W7LCB. In een hele leuke brief van drie bladzijden, vol met fouten, bood Waldo ons een slaapplaats aan. Mijn schoonmoeder kon slapen in hun guestroom, en ik zou kunnen slapen in de store room. En mochten we een extra dag spenderen in Salt Lake City, dan wou Waldo ons wel het Walhalla van de Mormoonse Kerk laten zien. En we konden dan ook even zwemmen in het Great Salt Lake. Het aanbod van Waldo vonden we hardstikke leuk. Dat betekende dus de eerste nacht niet starten met de autotrip, maar eerst een nachtje slapen in Salt Lake City zelf. En dat bij een Zendamateur, Waldo en Zola(xyl) Hodson, W7LCB, een man die toevallig de gesprekspartner werd van een van mijn radioverbindingen. In april en begin mei werden nog een paar brieven verstuurd. Nodig om de puntjes op de I te zetten. En daarna volgde het bezoek van Al en Cheryl in Middelburg. We haalden ze af van de veerboot in Vlissingen. Twee nachten bleven Al en Cheryl bij ons slapen. De dag na de aankomst brachten we een bezoek aan de Delta werken. Aan de Oosterschelde Kering werd nog volop gebouwd. Dat betekende dat we via de Zeelandbrug en Zierikzee naar Burgsluis moesten, om daar over te stappen op de bustour welke ons via de bailybrug naar het werkeiland Neeltje Jans bracht. Daar konden we genieten van het imposante werk, het bouwen van de Oosterschelde-kering. Een dag later, op 1 juni brachten we onze gasten naar de trein. Op hun verzoek wilden ze dit soort van vervoer wel eens meemaken. In een brief, gestuurd vanuit Wassenaar liet Al ons weten dat ze genoten hadden van de treinreis, dankzij de volledige informatie welke ik ze had gegeven. Op 6 juni eindige de Europareis van Al en Cheryl met de woorden  "TOT ZIENS IN DE MOUNTAINS" (Per brief medegedeeld)      
Roadmap van Yellowstone NP

De voorbereidingen.

De kogel was door de kerk. Annie, myn XYL (echtgenote) vond het goed dat ik, samen met haar moeder, de reis naar Amerika, zou maken. Die reis plannen was niet zo makkelijk. Ik wou namelijk zowel de Grand canyon als Yellowstone bezoeken. Maar geen enkel reisbureau had in 1981 zowel Yellowstone NP (Nationaal Park). als Grand Canyon NP tesamen in hun amerika reizen opgenomen. Het was of Yellowstone of Grand Canyon, maar niet beide. Dus moest het een reis op maat worden, waarbij de aanbiedingen van het Holland Internationaal Reisbureau als voorbeeld dienden. Deze reisorganisatie bestaat nog steeds, en heeft nu rondreizen die een beetje lijken op wat wij toen in 1982 van plan waren.. Al Fransisco, K7NHV, was de tweede amateur die me vertelde hoe mooi het daar was in Idaho. De eerst was Larry Smith uit Glenns Ferry, een boswachter van het Fish and Wildlife department in Idaho. Hij had als taak ervoor te zorgen dat de zalm-trek in Indaho (o.a in de Salmon River) weer op peil zou komen. In 1980 had de overheid alle visvangst op zalm, gedurende het hele jaar verboden. Larry had in 1980  haast 50 indianen gearresteerd, voornamelijk in de maand juli. Van Larry kreeg ik een aantal foto's toegestuurd, de meeste in zwart-wit. Ook met de staat Montana, welke ook grenst aan het Yellowstone NP had ik al verbindingen gemaakt. De eerste amateur uit Montana waarmee ik een QSO ( gesprek) maakte was Eric, K7ABV uit Great Falls in Park county. Dat was al in 1969, en later zouden meer contacten volgen (1971, 1981 enz..). In een brief van Al vroeg hij of ik K7ABV, Eric, kende. Al had het voornemen om Eric voor te dragen als lid van de FOC, de First Operators Club. Ook toevallig. Eric zou nog voor een verrassing zorgen tijdens de reis, maar daarover later meer in het reisverslag.   In october 1981 ontving ik weer een brief van Al, K7NHV. Hij was al druk bezig zijn reis naar Europa te plannen. Hij zou starten in Engeland, en ook Scotland stond op het programma. Ik had Al verteld dat er verschillende veerboten uit Engeland richting vaste land gingen, met vertrekplaatsen zoals Dover, Hull, en Sheerness. De brief bevatte flink wat informatie. Zo had Al op de universiteits computer in Pocatello, een printout gemaakt van de afstand van Middelburg tot elke hoofdstad van alle landen van de wereld. In die lijst was ook aangegeven de hoek welke mijn richtantenne moest maken om het sterkste signaal in die landen te produceren. Voor Honolulu in Hawaii moest dit b.v. pal noord (dus richting noordpool) zijn. Al vertelde ook waar hij woonde. Dat bleek 7 km ten oosten van Pocatello te zijn. Hij woonde daar op de flank van een bergop (6200 feet), en zijn huis stond op 4477 feet. Van zijn huis naar de hoofdweg was een afstand van 1500 meter, een afstand die je s'winters alleen kon afleggen als Al het pad schoon veegde met zijn tractor. De sneeuw lag dan soms  3 meter hoog op dat pad. Rond het huis van Al waren 4 radiomasten neer gezet, daarbij was zelfs een 3 element Yagi voor 40 meter. Daarmee had Al in begin 80er jaren een zendinstallatie die uitzonderlijk genoemd mocht worden. De brief bevatte behalve een uitnodiging om bij hem te komen logeren, ook een landkaart van Yellowstone NP. Die landkaart toonde alle wegen in Yellowstone met daarbij alle bezienswaardigheden die je op een bepaalde plek langs die wegen kon bezichtigen. Alleen al het bekijken van die kaart wal al een avontuur op zich. En op de achterkant van de kaart stond allerlei extra informatie. Zo kon je o.a. lezen dat Yellowstone een nationaal Park werd op 1 Maart 1872. Begin November 1981 kon ik Al en Cheryl in een brief laten weten dat we de reis naar Amerika zouden wagen. Mei leek ons een geschikte tijd daarvoor. In de brief stond ook wat we allemaal wilden doen in 14 dagen. Oma Tijs had geen speciale wensen, ik moest de reis maar helemaal plannen. Als ze maar mee mocht. Het antwoord van Al en Chryl was er binnen 14 dagen. Wat een verschil met nu, 2015, het jaar waarin ik dit verslag maak. Ik had in 2015 natuurlijk direct een email gekregen. In de brief deed Al een aantal voorstellen. Vlieg naar Phoenix/Arizona en neem daar een bustoer van 8 dagen aar Grand Canyon, Glen Canyon, Painted Desert, Bryce Canyon, Cedar Breaks, Zion en Marble Canyon. Dan vliegen naar Salt Lake City, waar we Al en Chreyl zouden ontmoeten. Van daaruit met hun nieuwe Ford Bronco naar Pocatello, om daar een dagje te blijven en wat uit te rusten. Dan Naar Grand Tetons NP, en verder twee dagen toeren door Yellowstone NP. Als ik zin haden konden we een dag er op uit met de kano. Al zou me dan Beaver, Elk, Moose Deer en Porcupine laten zien. En nog veel meer dieren. En tenslotte zou de reis eindigen in Billings/Montana (geboorteplaats van Al) waar we zouden terug vliegen naar huis. Maar Al stuurde meer informatie. Mei was geen goede periode voor onze reis. Want dan was er nog teveel sneeuw in Yellowstone. Het park is altijd dicht van begin oktober tot eind mei. In Yellowstone valt elk jaar veel sneeuw. Logisch, want het park ligt in de bergen op een hoogte van meer dan 1500 meter. De noord-west ingang bij Gardiner/Montana was een van de laagste punten en lag op 1620 meter (5314 feet). Yellowsone Lake, dat 94 meter diep is lag op 2357 meter. Wow!! Onze startdatum moest dus nodig aangepast worden. Hieronder volgt de inhoud van een brief welke ik naar verschillende plaatsen in Utah stuurde. Adressen stonden meestal op de landkaarten die ik in mijn bezit had. Brieven gingen o.a naar de kamers van koophandel in de volgende plaatsen: Richfield, Panguitch, Kanab en Moab. Allemaal plaatsen waar we vermoedelijk zouden overnachten.  Uiteraard kwam op deze brief heel wat reacties. En die reacties werden weer gebruikt om het reisplan verder uit te werken.   Middelburg, Januari 20, 1982 Dear Sir, Next summer, in the period from june 27 to july 12, we are planning to travel around the scenic spots of Utah. For sure we will stay for a couple of daas in your area, visiting Zion, Bryce, lake Powelll and Grand Canyon. We would like to have a bit more information about your area. Can you inform us about places where we can stay for the nights. Can you tell us also if we have to make reservations for Hotels or Motels during the period from june 27 to july 8. Up until now our plans are to stay for a couple of days in the following cities: Kanab, Cedar City, Panguitch and Richfield. Looking forward to get your information. Best regards                                 W.J.M.Paas De volgende brief die Al stuurde was de bevestiging dat hij en Cheryl in mei naar Europa kwamen. Op 29 mei zouden ze de veerboot van Sheernesss naar Vlissingen nemen, en een paar dagen bij ons in Middelburg zouden blijven. Daarna zouden ze nog een paar dagen in Nederland blijven. Op 6 juni zouden ze dan terug vliegen naar Idaho. De trip van mijn schoonmoeder en mij was ook uitgewerkt. We zouden een week op eigen kracht met een huurauto rondtoeren. In de tweede week was het de bedoeling met Al en Cheryl door te brengen, en Yellowstone NP te bezoeken. Al benadrukte dat ik wel een auto met "air-conditioning" moest huren, want het zou erg heet kunnen worden. Uiteindelijk, na raadplegen van alle ontvangen informatie was de juiste datum komen vast te staan. Ook onze overnachtings-plaatsen waren vastgelegd. De hoofdbron daarvoor was de "Official Highway map 1981" van Utah. Al had hele goede contacten met een reisbureau in Pocatello en bood aan om via dat bureau Sunrise Travel onze overnachtingen in Utah en Arizona te laten regelen. Dat gebeurde ook, en een paar keer kreeg ik een brief van Lisa, een medewerkster van Sunrise Travel. Twee motels vroegen om vooruitbetaling (o.a. Yavapay Lodge in de Grand Canyon), en Sunrise Travel deed dat alvast voor mij. Op mijn beurt stuurde ik daarna geld naar het reisbureau. Dankzij dit reisbureau hadden we geen enkel probleem tijdens ons verblijf in Utah. Op 23 februari werd de vliegreis geboekt bij Holland Internationaal. Amsterdam- Minneapolis vice verse. En in Amerika werden 2 binnenlandse vluchten geboekt, Minneapolis-Salt Lake City, en Billings-Minneapolis. Een visum hadden we ook nodig, en voor de huur van de auto moest ik een internationaal rijbewijs kunnen laten zien. De auto (AVIS) werd ook bij Holland Internationaal geregeld. En er werden reis-cheques aangevraagd. Langzaam viel alles op zijn plaats en kreeg het reisplan de vorm die tot uitvoer zou komen. Ik bleef radioverbindingen maet de USA maken, en iedere amateur die het horen wilde vertelde ik over de voorgenomen reis. Daar kwamen vaak leukke reacties op, zowel via de radio alsook via brieven. Don, AC7P uit Idaho Falls/Idaho, toen 36 jaar jong, liet weten me graag te willen ontmoeten in juni. Art, WA7NXL uit Flagstaff/Arizona gaf in een brief heel wat tips over de voorgenomen reis. Tom, W0KZV (nu in 2015 W0ZR) stuurde een paar brieven, en liet me weten dat hij in Minneapolis op het vliegveld zou zijn. In de paar uur dat we op onze binnenlandse vlucht moesten wachten konden we een 'Eyeball-QSO" maken (elkaar persoonlijk ontmoeten). De overnachting in Salt Lake City, op de dag van aankomst in Utah, werd niet geregeld door Sunrise Travel. Dat had volgende reden. Ik had ook een paar QSOs met Utah kunnen maken, en een daarvan was met de 72 jarige Waldo, W7LCB. In een hele leuke brief van drie bladzijden, vol met fouten, bood Waldo ons een slaapplaats aan. Mijn schoonmoeder kon slapen in hun guestroom, en ik zou kunnen slapen in de store room. En mochten we een extra dag spenderen in Salt Lake City, dan wou Waldo ons wel het Walhalla van de Mormoonse Kerk laten zien. En we konden dan ook even zwemmen in het Great Salt Lake. Het aanbod van Waldo vonden we hardstikke leuk. Dat betekende dus de eerste nacht niet starten met de autotrip, maar eerst een nachtje slapen in Salt Lake City zelf. En dat bij een Zendamateur, Waldo en Zola(xyl) Hodson, W7LCB, een man die toevallig de gesprekspartner werd van een van mijn radioverbindingen. In april en begin mei werden nog een paar brieven verstuurd. Nodig om de puntjes op de I te zetten. En daarna volgde het bezoek van Al en Cheryl in Middelburg. We haalden ze af van de veerboot in Vlissingen. Twee nachten bleven Al en Cheryl bij ons slapen. De dag na de aankomst brachten we een bezoek aan de Delta werken. Aan de Oosterschelde Kering werd nog volop gebouwd. Dat betekende dat we via de Zeelandbrug en Zierikzee naar Burgsluis moesten, om daar over te stappen op de bustour welke ons via de bailybrug naar het werkeiland Neeltje Jans bracht. Daar konden we genieten van het imposante werk, het bouwen van de Oosterschelde-kering. Een dag later, op 1 juni brachten we onze gasten naar de trein. Op hun verzoek wilden ze dit soort van vervoer wel eens meemaken. In een brief, gestuurd vanuit Wassenaar liet Al ons weten dat ze genoten hadden van de treinreis, dankzij de volledige informatie welke ik ze had gegeven. Op 6 juni eindige de Europareis van Al en Cheryl met de woorden  "TOT ZIENS IN DE MOUNTAINS" (Per brief medegedeeld)