Dag 14. Bozenman - Yellowstone -
Billings
We brengen een bezoek aan de bergtop (in de buurt van Bozeman)
waarvan Al en Cheryl de eigenaars zijn. Daarna bezoeken we weer het
Yellowstone National Park (via Livingston en Gardiner), waar we nu via
het noordwesten binnenkomen. We bezoeken Mammoth Geyser
Basin, Petrified Tree en Silver Gate. We verlaten Yellowstonen via de
Noort/Oost kant bij Cook City. Via de Beartooth Highway en Red
Lodge komen we terecht in Billings waar we overnachten
Al had ons gevraagd of het goed was dat een vriend van hem, een
zendamateur, W7LR, Bobb leo uit Bozemna, samen met zijn
nederlandse vrouw Cobi met ons mocht ontbijten in het Motel.
Uiteraard was dat geen probleem, dus was het die morgen een
gecombineerd nederlands/Engelse conversatie. Cobi kwam uit de
bollenstreek, maar was alweer heel wat jaartjes met Bob getrouwd.
Die had ze overigens ontmoet in de trein naar Rome/Italiƫ
na dit gezellige ontbijt verlieten we Bozeman, en namen Highway I90
richting Livingston/Montana. Niet veel later verliet al de hoofdweg en
stuurde zijn auto ergens de omringende heuvels op. Hij liet ons de
bergtop zien die hij had gekocht. Een pleje voor later om neer te
strijken als hij gepenisioneerd zou zijn. In de wijde omtrek van de
bergtop was geen huis te bekennen.
We reden terug naar de I90 en in LLivingston ging het rechtsaf naar
het zuiden. De naam van deze weg was al eerder in dit verslag te
lezen US89.. We reden door een brede vallei, gefflankeerd door flinke
bergtoppen in de verte. En via het plaatsje Gardiner werd het doel van
die dag bereikt. Yellowstone National Park, dat we deze keer via de
North Entrance binnenkwamen.
Mammoth Hot Springs, is hier te vinden, een prachtig spectakel van
travertine terrassen, gevoed door het water dat ondergonds van Norris
Basin hier naartoe komt. teveel bronnen om op te noemen, maar een
lust voor het oog om daarnaar te tijken, en er over, onder of
tussendoor te lopen of te rijden. Weer werd het bezoekerscentrum
bezocht voor de noodzakelijk documentatie en postkaarten, en er
werden flink wat foto's gemaakt die wonderbaarlijk ook nog lukten.
Helaas moesten we ook deze plaats in Yellowstone verlaten, want een
beverdam stond nog op het programma. Dus ging het na Mammoth
Hot Springs naar het Oosten. Bij de splitsing in de weg ging het niet
rechtsaf, maar rechtdoor de Lamar Vallei in. AAl ging ergens rechtsaf
een bospad in (staat niet op de kaart), en na 2 minuten stopte hij, en
vroeg om met hem een klein stukje te gaan wandelen. De vrouwen
bleven bij de Bronco achter.
Na een paar meinuten kwamen we bij een meertje dan duidelijk door
het werk van een bever was gevormd. Het meertje was over een
afstand van zeker 20 meter afgedamd met berken, die overal uitstaken
in de dam. En in de buurt van het meertje lagen heel wat gevelde
berken, die duidelijk door bevers waren geveld. Wat een prachtig zicht,
nu nog de bever zien te ontdekken. Dat bleek niet zo eenvoudig,
daarom besloot ik heel stil rondom het meertje te lopen om te kijken of
ik de bever(s) kon ontdekken.
En Jesus, wat schrok ik, mijn hart zat in mijn keel. Bij het wegduwen
van wat struiken stond ik ooog in oog met mee Moose, een eland. het
was een vrouwtje, want het gewei ontbrak. Mar het dier was wel iets
groter dan de verteller van dit verhaal. Stokstijf bleef ik stilstaan, en de
eland deed hetzelfde. Na een paar minuten, (dat wel een eeuwigheid
voor mijn gevoel duurde), besloot de Moose om te keren en haar weg
langs de oever vavn het meertje te vervolgen.
En daar zag ik wat haar doel was, een moose-jong, dat op haar (of
zijn) momoeder stond te wachten om door te gaan met eten. Want de
pond, het meertje had sappig gras op de bodem, en dat was heerlijk
eten voor de dieren. Nu pas had ik de moed om mijn camera te
pakken en de twee op de foto te zetten. Maar wat doe je met een
fototoesten zonder telelens? Een kiekje maken toch!
Na dit geweldige oponthoud kkeerde Al de aauto en reden we verder
naar het oosten door de Lamar Vallei. Verder door het hooggebergte
met bergtoppen zoals Mount Morris, Druid Peak, The Thunderen enz..
Bergtoppen die niet zo hoog leken maar toch allemaal boven de 3000
meter uitstaken. En langs de weg kon je ook goed merken dat dit
hooggebergte was.. Want overal llag nog sneeuw en waren de
sneeuwstokken waarmee je de sneeuwhoogte kon bepalen, nog
overal zichtbaar.
Via Silver Gate verlieten we uiteindelijk Yellowston NP via de North-
Easst Entrance. Daar ontdekte ik dat de weg die we nu gingen volgen
open was in de periode van 1 juni tot 15 oktober. Vier en een halve
maand dus, en de rest van het jaar afgesloten wegens sneeuw. We
reden door via de US212 naar Cook City en daar begon de Beartooth
Highway.
Een spektakelstuk hoog in de bergen op meer dan 3300 meter hoogte.
En daar moesten we naar beneden, via allerhande lussen in de weg.
Eerst passeerden we Colter Pass op 8066 feet, en daarna beartooth
Pass op 10940 feet. Het leek wel alsof je de bergtoppen daar kon
aanraken. Alle foto's lukten, maar weergave van deze weg was
onmogelijk. We waren weer in Montana, maar de weg liep oostwaarts
en liep nog een groot stuk in Wyoming. Bij de beartooth Pass werd het
weer Montana, en nu ging het bergaf via al die haarspelbochten naar
beneden.
De US212 bracht ons tenslotte in het dal en via plaatjes zoal Red
Lodge, Roberts en Boyd bereikten we Rockvale, en verder door Laurel
dat aan highway I90 lag. Nog een klein stukje highway, en we waren in
Billings. Sightseeing was er niet bij, we moesten de volgende dag weer
vroeg uit de veren. Het motel stond in de buurt van het vliegveld, de
naam van het motel is verloren gegaan.nden voor een goede
nachtrust. En stond nog een drukke dag op het programma.