Dag 14. Bozenman - Yellowstone - Billings We brengen een bezoek aan de bergtop (in de buurt van Bozeman) waarvan Al en Cheryl de eigenaars zijn. Daarna bezoeken we weer het Yellowstone National Park (via Livingston en Gardiner), waar we nu via het noordwesten binnenkomen. We bezoeken Mammoth Geyser Basin, Petrified Tree en Silver Gate. We verlaten Yellowstonen via de Noort/Oost kant bij Cook City. Via de Beartooth Highway en Red Lodge komen we terecht in Billings waar we overnachten Al had ons gevraagd of het goed was dat een vriend van hem, een zendamateur, W7LR, Bobb leo uit Bozemna, samen met zijn nederlandse vrouw Cobi met ons mocht ontbijten in het Motel. Uiteraard was dat geen probleem, dus was het die morgen een gecombineerd nederlands/Engelse conversatie. Cobi kwam uit de bollenstreek, maar was alweer heel wat jaartjes met Bob getrouwd. Die had ze overigens ontmoet in de trein naar Rome/ItaliĆ« na dit gezellige ontbijt verlieten we Bozeman, en namen Highway I90 richting Livingston/Montana. Niet veel later verliet al de hoofdweg en stuurde zijn auto ergens de omringende heuvels op. Hij liet ons de bergtop zien die hij had gekocht. Een pleje voor later om neer te strijken als hij gepenisioneerd zou zijn. In de wijde omtrek van de bergtop was geen huis te bekennen. We reden terug naar de I90 en in LLivingston ging het rechtsaf naar het zuiden.  De naam van deze weg was al eerder in dit verslag te lezen US89.. We reden door een brede vallei, gefflankeerd door flinke bergtoppen in de verte. En via het plaatsje Gardiner  werd het doel van die dag bereikt. Yellowstone National Park, dat we deze keer via de North Entrance binnenkwamen. Mammoth Hot Springs, is hier te vinden, een prachtig spectakel van travertine terrassen, gevoed door het water dat ondergonds van Norris Basin hier naartoe komt. teveel bronnen om op te noemen, maar een lust voor het oog om daarnaar te tijken, en er over, onder of tussendoor te lopen of te rijden. Weer werd het bezoekerscentrum bezocht voor de noodzakelijk documentatie en postkaarten, en er werden flink wat foto's gemaakt die wonderbaarlijk ook nog lukten. Helaas moesten we ook deze plaats in Yellowstone verlaten, want een beverdam stond nog op het programma. Dus ging het na Mammoth Hot Springs naar het Oosten. Bij de splitsing in de weg ging het niet rechtsaf, maar rechtdoor de Lamar Vallei in. AAl ging ergens rechtsaf een bospad in (staat niet op de kaart), en na 2 minuten stopte hij, en vroeg om met hem een klein stukje te gaan wandelen. De vrouwen bleven bij de Bronco achter. Na een paar meinuten kwamen we bij een meertje dan duidelijk door het werk van een bever was gevormd. Het meertje was over een afstand van zeker 20 meter afgedamd met berken, die overal uitstaken in de dam. En in de buurt van het meertje lagen heel wat gevelde berken, die duidelijk door bevers waren geveld. Wat een prachtig zicht, nu nog de bever zien te ontdekken. Dat bleek niet zo eenvoudig, daarom besloot ik heel stil rondom het meertje te lopen om te kijken of ik de bever(s) kon ontdekken. En Jesus, wat schrok ik, mijn hart zat in mijn keel. Bij het wegduwen van wat struiken stond ik ooog in oog met mee Moose, een eland. het was een vrouwtje, want het gewei ontbrak. Mar het dier was wel iets groter dan de verteller van dit verhaal. Stokstijf bleef ik stilstaan, en de eland deed hetzelfde.  Na een paar minuten, (dat wel een eeuwigheid voor mijn gevoel duurde), besloot de Moose om te keren en haar weg langs de oever vavn het meertje te vervolgen. En daar zag ik wat haar doel was, een moose-jong, dat op haar (of zijn) momoeder stond te wachten om door te gaan met eten. Want de pond, het meertje had sappig gras op de bodem, en dat was heerlijk eten voor de dieren. Nu pas had ik de moed om mijn camera te pakken en de twee op de foto te zetten. Maar wat doe je met een fototoesten zonder telelens? Een kiekje maken toch! Na dit geweldige oponthoud kkeerde Al de aauto en reden we  verder naar het oosten door de Lamar Vallei. Verder door het hooggebergte met bergtoppen zoals Mount Morris, Druid Peak, The Thunderen enz.. Bergtoppen die niet zo hoog leken maar toch allemaal boven de 3000 meter uitstaken. En langs de weg kon je ook goed merken dat dit hooggebergte was.. Want overal llag nog sneeuw en waren de sneeuwstokken waarmee je de sneeuwhoogte  kon bepalen, nog overal zichtbaar. Via Silver Gate verlieten we uiteindelijk Yellowston NP via de North-Easst Entrance. Daar ontdekte ik dat de weg die we nu gingen volgen open was in de periode van 1 juni tot 15 oktober. Vier en een halve maand dus, en de rest van het jaar afgesloten wegens sneeuw.  We reden door via de US212 naar Cook City en daar begon de Beartooth Highway.     Een spektakelstuk hoog in de bergen op meer dan 3300 meter hoogte. En daar moesten we naar beneden, via allerhande lussen in de weg. Eerst passeerden we Colter Pass op 8066 feet, en daarna beartooth Pass op 10940 feet. Het leek wel alsof je de bergtoppen daar kon aanraken. Alle foto's lukten, maar weergave van deze weg was onmogelijk. We waren weer in Montana, maar de weg liep oostwaarts en liep nog een groot stuk in Wyoming. Bij de beartooth Pass werd het weer Montana, en nu ging het bergaf via al die haarspelbochten naar beneden. De US212 bracht ons tenslotte in het dal en via plaatjes zoal Red Lodge, Roberts en Boyd bereikten we Rockvale, en verder door Laurel dat aan highway I90 lag. Nog een klein stukje highway, en we waren in Billings. Sightseeing was er niet bij, we moesten de volgende dag weer vroeg uit de veren. Het motel stond in de buurt van het vliegveld, de naam van het motel is verloren gegaan.nden voor een goede nachtrust. En stond nog een drukke dag op het programma.      
Dag 14. Bozenman - Yellowstone - Billings We brengen een bezoek aan de bergtop (in de buurt van Bozeman) waarvan Al en Cheryl de eigenaars zijn. Daarna bezoeken we weer het Yellowstone National Park (via Livingston en Gardiner), waar we nu via het noordwesten binnenkomen. We bezoeken Mammoth Geyser Basin, Petrified Tree en Silver Gate. We verlaten Yellowstonen via de Noort/Oost kant bij Cook City. Via de Beartooth Highway en Red Lodge komen we terecht in Billings waar we overnachten Al had ons gevraagd of het goed was dat een vriend van hem, een zendamateur, W7LR, Bobb leo uit Bozemna, samen met zijn nederlandse vrouw Cobi met ons mocht ontbijten in het Motel. Uiteraard was dat geen probleem, dus was het die morgen een gecombineerd nederlands/Engelse conversatie. Cobi kwam uit de bollenstreek, maar was alweer heel wat jaartjes met Bob getrouwd. Die had ze overigens ontmoet in de trein naar Rome/ItaliĆ« na dit gezellige ontbijt verlieten we Bozeman, en namen Highway I90 richting Livingston/Montana. Niet veel later verliet al de hoofdweg en stuurde zijn auto ergens de omringende heuvels op. Hij liet ons de bergtop zien die hij had gekocht. Een pleje voor later om neer te strijken als hij gepenisioneerd zou zijn. In de wijde omtrek van de bergtop was geen huis te bekennen. We reden terug naar de I90 en in LLivingston ging het rechtsaf naar het zuiden.  De naam van deze weg was al eerder in dit verslag te lezen US89.. We reden door een brede vallei, gefflankeerd door flinke bergtoppen in de verte. En via het plaatsje Gardiner  werd het doel van die dag bereikt. Yellowstone National Park, dat we deze keer via de North Entrance binnenkwamen. Mammoth Hot Springs, is hier te vinden, een prachtig spectakel van travertine terrassen, gevoed door het water dat ondergonds van Norris Basin hier naartoe komt. teveel bronnen om op te noemen, maar een lust voor het oog om daarnaar te tijken, en er over, onder of tussendoor te lopen of te rijden. Weer werd het bezoekerscentrum bezocht voor de noodzakelijk documentatie en postkaarten, en er werden flink wat foto's gemaakt die wonderbaarlijk ook nog lukten. Helaas moesten we ook deze plaats in Yellowstone verlaten, want een beverdam stond nog op het programma. Dus ging het na Mammoth Hot Springs naar het Oosten. Bij de splitsing in de weg ging het niet rechtsaf, maar rechtdoor de Lamar Vallei in. AAl ging ergens rechtsaf een bospad in (staat niet op de kaart), en na 2 minuten stopte hij, en vroeg om met hem een klein stukje te gaan wandelen. De vrouwen bleven bij de Bronco achter. Na een paar meinuten kwamen we bij een meertje dan duidelijk door het werk van een bever was gevormd. Het meertje was over een afstand van zeker 20 meter afgedamd met berken, die overal uitstaken in de dam. En in de buurt van het meertje lagen heel wat gevelde berken, die duidelijk door bevers waren geveld. Wat een prachtig zicht, nu nog de bever zien te ontdekken. Dat bleek niet zo eenvoudig, daarom besloot ik heel stil rondom het meertje te lopen om te kijken of ik de bever(s) kon ontdekken. En Jesus, wat schrok ik, mijn hart zat in mijn keel. Bij het wegduwen van wat struiken stond ik ooog in oog met mee Moose, een eland. het was een vrouwtje, want het gewei ontbrak. Mar het dier was wel iets groter dan de verteller van dit verhaal. Stokstijf bleef ik stilstaan, en de eland deed hetzelfde.  Na een paar minuten, (dat wel een eeuwigheid voor mijn gevoel duurde), besloot de Moose om te keren en haar weg langs de oever vavn het meertje te vervolgen. En daar zag ik wat haar doel was, een moose-jong, dat op haar (of zijn) momoeder stond te wachten om door te gaan met eten. Want de pond, het meertje had sappig gras op de bodem, en dat was heerlijk eten voor de dieren. Nu pas had ik de moed om mijn camera te pakken en de twee op de foto te zetten. Maar wat doe je met een fototoesten zonder telelens? Een kiekje maken toch! Na dit geweldige oponthoud kkeerde Al de aauto en reden we  verder naar het oosten door de Lamar Vallei. Verder door het hooggebergte met bergtoppen zoals Mount Morris, Druid Peak, The Thunderen enz.. Bergtoppen die niet zo hoog leken maar toch allemaal boven de 3000 meter uitstaken. En langs de weg kon je ook goed merken dat dit hooggebergte was.. Want overal llag nog sneeuw en waren de sneeuwstokken waarmee je de sneeuwhoogte  kon bepalen, nog overal zichtbaar. Via Silver Gate verlieten we uiteindelijk Yellowston NP via de North- Easst Entrance. Daar ontdekte ik dat de weg die we nu gingen volgen open was in de periode van 1 juni tot 15 oktober. Vier en een halve maand dus, en de rest van het jaar afgesloten wegens sneeuw.  We reden door via de US212 naar Cook City en daar begon de Beartooth Highway.     Een spektakelstuk hoog in de bergen op meer dan 3300 meter hoogte. En daar moesten we naar beneden, via allerhande lussen in de weg. Eerst passeerden we Colter Pass op 8066 feet, en daarna beartooth Pass op 10940 feet. Het leek wel alsof je de bergtoppen daar kon aanraken. Alle foto's lukten, maar weergave van deze weg was onmogelijk. We waren weer in Montana, maar de weg liep oostwaarts en liep nog een groot stuk in Wyoming. Bij de beartooth Pass werd het weer Montana, en nu ging het bergaf via al die haarspelbochten naar beneden. De US212 bracht ons tenslotte in het dal en via plaatjes zoal Red Lodge, Roberts en Boyd bereikten we Rockvale, en verder door Laurel dat aan highway I90 lag. Nog een klein stukje highway, en we waren in Billings. Sightseeing was er niet bij, we moesten de volgende dag weer vroeg uit de veren. Het motel stond in de buurt van het vliegveld, de naam van het motel is verloren gegaan.nden voor een goede nachtrust. En stond nog een drukke dag op het programma.