Vijf honderd dertig kilometer Non-Stop avontuur. Van donderdagmorgen 28 maart maart 2013 tot maandagmiddag 1 april 2013 (geen 1 aprilmop) waren vier wandelaars onderweg van Parijs (Frankrijk) naar Rotterdam Zij volbrachten deze prestatie- wandeling van 530 kilometer non stop in een estafette schema. Daarvoor hadden zij iets minder dan 100 uur voor nodig. In deze 100 uur werd gewandeld, gegeten, gedouched, geslapen, verkeerde wegen bewandeld enz.. En ik mocht deze 4 stoere kerels begeleiden. Als chauffeur en als Navigator. Eind december 2012 stond Piet van Wijk, de voorzitter van de stichting Walk for Sophia plotseling aan de voordeur. Ze hadden een tekort aan een chauffeur/Navigator. Of ik de taak van chauffeur voor de komende wandeltocht op me wou nemen. Er was een tekort aan chauffeurs ontstaan. Ik werd uitgenodigd voor een bijeenkomst van de stichting welke dezelfde dag plaats vond in de Kloek in Huijbergen. Een paar uur later werd ik als chauffeur welkom geheten. De welkomswoorden waren erg bemoedigend. ‘Je gaat het zwaarder krijgen dan de wandelaars’ werd er gezegd. Flauwekul dacht ik, wat is nou makkelijker dan het draaien aan het stuur van een auto. Het team bestond uit 9 personen. Ik was niet de enige begeleider van de vier wandelaars. Er waren nog drie andere Chauffeur/Navigators, twee mannen en een vrouw. En de laatste persoon die het team compleet maakte was ook een vrouw. Dat was de Teammanager, onze Coach, Oppasser, Coördinator, Kok, enz.. Voorbereidend werk Het werd al snel duidelijk dat het wandelen van Parijs naar Rotterdam niet het enige was waar een deelnemer mee te maken kreeg. Er moest geld op de plank komen, dus waren allerlei acties nodig om de sponsorbedragen te verzamelen. Aan een van die akties had ik zelf meegedaan; dat goedkope etentje in de Kloek. Er was een winterwandeling georganiseerd. Helaas werkte het weer niet erg mee. Sneeuw en kou hield het aantal deelnemers aan de wandeling laag, waardoor de opbrengst van de stichting minimaal was. Een Nieuwjaars-Diner- Dansant georganiseerd in de Drieschaar in Ossendracht, verliep heel wat gunstiger. Met medewerking van de Dansschool van Ton en Marijke van de Broek kwamen heel wat Euro's in de stichtings- pot terecht. Het echtpaar May en René stak veel energie in het verkoopklaar maken van zakjes gevuld met Paaseitjes. Deze werden verkocht met een winstmarge. Firma Karwei in Hoogerheide maakte het mogelijk de Paaseitjes in hun filiaal te koop aan te bieden. De hele actie bracht weer extra geld in de pot. Minder succesvol waren de sponsor-bezoeken aan de winkels en bedrijven in de dorpen van de gemeente Woensdrecht. Vooral de Belgische leden van de Stichting (René, May en Raymond) hadden het moeilijk. Het feit dat Belgen kwamen bedelen voor een Nederlands Ziekenhuis, wekte veel argwaan op. Ook de Nederlandse "Sponsorlopers" hadden niet erg veel succes. De malaise in de Nederlandse economie was duidelijk merkbaar. Alleen de bezoekers van de bedrijven in Huijbergen waren in hun sas, Bij veel bedrijven was het bingo. En de dokter, de tandarts, de kapper, de Broeders van Huijbergen enz.. werden niet vergeten. Al deze sponsorbedragen waren bestemd voor het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam. Alle teamleden betaalden zelf hun deel van de kosten welke zo'n vijfdaagse tocht met zich mee brengt. Gelukkig waren er ook een aantal bedrijven die goederen spendeerden in plaats van geld. Van de stichting XXX uit Steenbergen mochten we hun bus kosteloos gebruiken. Brandstof en andere onkosten waren echter voor ons. Een van de Campers konden we voor een zacht prijsje huren. Bij een transportbedrijf uit Putte-Kapelle (België) mochten we, op weg naar Rotterdam, de tanks van onze voertuigen vullen. Toch mooi 110 liter. Van Bedrijven uit Hoogerheide en Ossendrecht kregen we Broodjes, Broodbeleg, Drank en Vlees (voor onze start-maaltijd in Parijs). Deze gulle gaven reduceerden het bedrag dat elke deelnemer moest bijleggen. Door allerlei omstandigheden ontstond er nogmaals een onderbezetting van Chauffeurs. Een extra belasting voor het team, dus werd naarstig naar een vervanger gezocht. Deze werd gevonden in Huijbergen, maar helaas stak een dokter daar een stokje voor. Meegaan was onverantwoord i.v.m. een geplande operatie. Gelukkig vond de ploeg een reddende engel, Erik uit Goes, een jonge vent van 42, werkzaam bij Cegelec/Dordrecht als veiligheidskundige. Behalve een enorme dosis humor, en een tomeloos enthousiasme bracht Erik ook nog een flinke donatie mee van zijn werkgever. Zondag 24 maart, drie dagen voor het vertrek naar Parijs had het gesneeuwd. Behoorlijk zelfs, Nederland, België en het noorden van Frankrijk lag bedekt met een flink pak sneeuw. Evenementen werden afgelast, ook de Wielerronde van Huijbergen moest worden uitgesteld. Weervoorspellingen beloofde weinig goeds voor ons. Dat was zichtbaar toen de reistas werd ingepakt. Elk teamlid mocht maar een reistas meenemen. Niet verwonderlijk dat ook termisch ondergoed en dikke truien tot de bagage behoorden. Walk for Sophia. Woensdagmiddag 27 maart was het eindelijk zover. Verzamelen bij de Herberg in Hoogerheide en vertrek om een uur ‘s middags. Vooraf aan het vertrek waren een aantal teamleden nog druk bezig met het ophalen van de beloofde goederen. Busje, Proviand (Drank, Brood, Broodbeleg, Vlees enz..). Familieleden waren ook aanwezig om ons uit te zwaaien. Zelfs de krant (BNdeStem) was aanwezig. Uiteindelijk Vertrokken we rond 2 uur richting Parijs. Parijs- Rotterdam was begonnen.