Stempelen is leuk (Wino)

Het verzamelen van deze stempels in je pelgrimspas is leuk. Het heeft iets spiritueels, het heeft iets avontuurlijks. Camino routes voeren je meestal lang de kerk van het dorp, of van de basiliek of kathedraal in de stad. Vaak is de kerk gesloten, zeker in Nederland en België. En op zondag moet je eigenlijk niet om een stempel komen zeuren tijdens de hoogmis. In Nederland zijn mensen die een copy- stempel hebben van de kerk. En bij die mensen kan je op weekdagen aanbellen voor dat bewijs waar ze in Spanje om vragen. En als de deur opengaat is de kans groot dat je een kopje koffie krijgt aangeboden. En och, als niet wordt opengedaan dan, sjok je naar weer verder naar de volgende kerk. In Friesland was het mogelijk om zelf te stempelen. Op een paal voor de kerk was de stempelpost aangebracht. Handig, dat hadden die Friezen waarschijnlijk afgekeken van de Elfstedentocht. Je moet niet teleurgesteld zijn als er een dag voorbij gaat zonder ook maar een stempel erbij in je Pelgrimspas. Je moet niet teleurgesteld zijn als je een kerk binnenloopt, en blijkt dat de kerk geen kerk meer is maar een water-events-kantoor. Je moet niet op je nagels bijten als je een gemeentehuis binnenstapt voor een stempel, en je mag plaatsnemen in de wachtkamer. Er zijn nog een paar wachtenden voor je. En die komen niet eens voor een stempel. Je moet je niet ergeren als je op jacht naar die stempel van kastje naar de muur wordt gestuurd, en dan hoort dat ze helaas geen stempel hebben. ‘Vindt U het goed als ik een stempel teken. Ik kan heel goed tekenen’ hoor je dan de dame van het toeristenbureau zeggen. Natuurlijk zeg je ja tegen dit bijzonder stukje stempelwerk. En wie zeurt er dat er weer 15 minuten voorbij zijn zonder ook maar een pas verzet te hebben. Op weg naar Santiago de Compostela. Nog maar2125 kilometer te gaan. Ook al zijn de meeste stempels waardeloos, het vertelt iets over de weg naar Santiago. Die credential wordt langzaam steeds voller. Die stempel in het waterliniefort Bakkerskil heeft als gevolg dat je er een nachtje met je man gaat slapen. En met je kleinkinderen ga je historie bekijken in Zwolle. En als je dan ook nog een Santiago van het wad krijgt als beloning voor je stempelwerk, dan weet het zeker. In de Belgische pelgrimpas vind je op elke bladzijde een wandelspreuk. Hier zijn er een paar: • Met beide benen op de grond kom je geen stap verder. • Vraag niet de weg aan iemand die de weg kent, want dan kan je niet verkeerd lopen. • Een schildpad weet meer van de weg te vertellen dan een haas. • Elke wandeling begint met de eerste stap. • Alles wat je thuis kunt laten is mooi meegenomen. Stempelen is leuk.