Doorgaan of Stoppen (Wino)
Als je vertrekt voor jouw Camino, dan hoop je natuurlijk dat je bereikt waar je wilt. In Santiago de Compostela aankomen. Maar soms lukt het niet, en moet je ergens afhaken. Vaak is het een blessure die je dwingt tot stoppen. Het echtpaar Smeets uit Alphen gaat in 1998 op weg naar Santiago de Compostela. Ik lees nu een stukje uit het reisverslag van Richard. Donderdag 21 Mei, Mia had vanavond wat last van een spier in haar rechtervoet. Ze heeft er wat crème op gedaan en is gaan slapen. Vrijdag 22 Mei, Aan het begin van een pad dat speciaal voor Pelgrims is aangelegd staat een bord. We hebben nog 475 kilometer te gaan naar Santiago de Compostela. Mia blijft staan om haar schoen iets losser te maken. Daarna begint het gedonder. De spierpijn is terug. Mia moet steeds langer blijven stil staan. Ze loopt ook steeds langzamer. En weer op gang komen na weer eens een rustpauze doet flink pijn. De laatste 500 meter van de wandeling legt Mia strompelend af. Een medepelgrim neemt haar rugzak mee. Koude en warme voetbaden helpen niet, dus toch maar naar de dokter (Die is gratis, recepten niet). Conclusie: Overbelast. De voet wordt ingesmeerd en ingetaped. Lopen wordt de komende 4 dagen verboden. En elke dag de voet insmeren met zalf, na een zoutbad. En innemen van tabletten tegen de zwelling. Zaterdag 23 Mei. De pijn in de voet is wat minder, maar er op staan gaat niet. Elke dag gaan er bussen on 12 uur naar de volgende etappe plaats. Maar morgen is het zondag, en dan gaat er geen bus. Maandag 25 Mei. Mia voelt haast niets meer van de pijn. Op ons gemakje lopen we naar de bus en kopen een kaartje naar Mansilla de Las Mulas. Van de bushalte naar onze refugio, een kilometertje gaat toch niet zo goed. De voet wordt weer dik en de enkel is niet meer te zien. Hij doet weer behoorlijk pijn. We hebben toen maar de knoop doorgehakt. We gaan morgen terug naar Alphen. Na thuiskomst wordt Mia direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Gelukkig geen mars-fractuur, maar een peesschede ontsteking. Een paar dagen na hun verhuizing is het echtpaar weer in Spanje en gaat door waar ze gebleven waren. Want die Camino MOET je afmaken. Op 5 Augustus 1998 zien ze het vuur in de Botafumeiro in de kathedraal van Santiago de Compostela fel opgloeien bij het heen en weer zwaaien. Niet elke Camino heeft een goed einde. De Camino kent ook zijn gevaren. Meer dan eens wordt een pelgrim een verkeersslachtoffer. Of sterft aan uitputting of krijgt onderweg een hartaanval. Het is dus niet zo verwonderlijk dat je langs de Camino aan deze feiten wordt herinnerd. Pauze, met uitstallen RUGZAK en tonen deel van video I Will Push You.
Doorgaan of Stoppen (Wino)
Als je vertrekt voor jouw Camino, dan hoop je natuurlijk dat je bereikt waar je wilt. In Santiago de Compostela aankomen. Maar soms lukt het niet, en moet je ergens afhaken. Vaak is het een blessure die je dwingt tot stoppen. Het echtpaar Smeets uit Alphen gaat in 1998 op weg naar Santiago de Compostela. Ik lees nu een stukje uit het reisverslag van Richard. Donderdag 21 Mei, Mia had vanavond wat last van een spier in haar rechtervoet. Ze heeft er wat crème op gedaan en is gaan slapen. Vrijdag 22 Mei, Aan het begin van een pad dat speciaal voor Pelgrims is aangelegd staat een bord. We hebben nog 475 kilometer te gaan naar Santiago de Compostela. Mia blijft staan om haar schoen iets losser te maken. Daarna begint het gedonder. De spierpijn is terug. Mia moet steeds langer blijven stil staan. Ze loopt ook steeds langzamer. En weer op gang komen na weer eens een rustpauze doet flink pijn. De laatste 500 meter van de wandeling legt Mia strompelend af. Een medepelgrim neemt haar rugzak mee. Koude en warme voetbaden helpen niet, dus toch maar naar de dokter (Die is gratis, recepten niet). Conclusie: Overbelast. De voet wordt ingesmeerd en ingetaped. Lopen wordt de komende 4 dagen verboden. En elke dag de voet insmeren met zalf, na een zoutbad. En innemen van tabletten tegen de zwelling. Zaterdag 23 Mei. De pijn in de voet is wat minder, maar er op staan gaat niet. Elke dag gaan er bussen on 12 uur naar de volgende etappe plaats. Maar morgen is het zondag, en dan gaat er geen bus. Maandag 25 Mei. Mia voelt haast niets meer van de pijn. Op ons gemakje lopen we naar de bus en kopen een kaartje naar Mansilla de Las Mulas. Van de bushalte naar onze refugio, een kilometertje gaat toch niet zo goed. De voet wordt weer dik en de enkel is niet meer te zien. Hij doet weer behoorlijk pijn. We hebben toen maar de knoop doorgehakt. We gaan morgen terug naar Alphen. Na thuiskomst wordt Mia direct doorgestuurd naar het ziekenhuis. Gelukkig geen mars-fractuur, maar een peesschede ontsteking. Een paar dagen na hun verhuizing is het echtpaar weer in Spanje en gaat door waar ze gebleven waren. Want die Camino MOET je afmaken. Op 5 Augustus 1998 zien ze het vuur in de Botafumeiro in de kathedraal van Santiago de Compostela fel opgloeien bij het heen en weer zwaaien. Niet elke Camino heeft een goed einde. De Camino kent ook zijn gevaren. Meer dan eens wordt een pelgrim een verkeersslachtoffer. Of sterft aan uitputting of krijgt onderweg een hartaanval. Het is dus niet zo verwonderlijk dat je langs de Camino aan deze feiten wordt herinnerd. Pauze, met uitstallen RUGZAK en tonen deel van video I Will Push You.
Mijn Camino
