Ötztal-Tirol, 2010

Van 26 juni tot 3 juli 2010

Eind juni tot begin juli 2010 waren we een weekje te gast in Tirol. Een groepje van 4 senioren, hebben zes dagen gewandeld in het Ötztal in Oostenrijks Tirol. Een heerlijke en zonnige, maar vermoeiende week. We hadden ons goed voorbereid, en alle wandelingen waren van te voren uitgestippeld. Maar toch liep niet alles volgens plan. Hier volgt het verslag van onze Ötztal- week... Reeds een aantal jaren ben ik een vaste deelnemer aan de Driedaagse Wandeltocht van Zuid Limburg en de Vierdaagse Wandeltocht van Vilt. En door mij is mijn broer Martin ook behept met het wandelvirus en wandelt sinds een aantal jaren mee. Op zijn beurt heeft hij zijn zwager Mai ook aan het lopen gekregen. Dus vindt je ons altijd als wandelaar tijdens een van bovengenoemde meerdaagse wandeltochten. Hierbij is onze grens een afstand van 30 km. Niet dat we niet meer kunnen, maar 30 km is voor ons, (haast) allemaal met pensioen, meer dan genoeg. Tijdens de Vierdaagse van Vilt (2009) opperde ik het idee om samen met z'n drietjes in 2010 een paar dagen in de bergen te gaan wandelen. Het bleef een aantal maanden bij een idee. Martin vond op internet een reisverslag van een groep die in de Dolomieten hadden gewandeld.. Hij stuurde mij de link door, en nu moest ik wel aan de slag. Want ik had aangeboden om de hele reis voor te bereiden. Öetztal, Tirol, Öetztaler en Stubaier Alpen Begin december 2009 had ik voldoende basisinformatie verzameld. We zouden een week naar het Ötztal in Tirol, Oostenrijk gaan. Mai had nog een schoonzus Grada, (ook een schoonzus van Martin) die ook graag mee wilde. Dus waren we met z'n viertjes. Als onderdak kozen we voor een Gasthof met Halfpension. Grada wilde graag een kamer voor haar alleen. En voor de drie mannen maakte het niet zoveel uit, dus werd er om een Dreibettzimmer gevraagd. Vanwege de goede recensies, en de gunstige prijs werd Alpengasthof Koefels in Umhausen/Ötztal gekozen. Dit bleek een uitstekende keuze te zijn, ook al waren geen winkels in het dorp, en kon je er geen andere toeristische aktiviteiten uitvoeren. Maar toch moet een minpuntje genoemd worden. De gasthof ligt in het dorpje Köfels, 2 km ten zuidoosten van Umhausen, en om daar te komen moest wel 400 meter geklommen worden over een tamelijk smalle bergweg. Bij het passeren van tegenliggers kon je makkelijk in de problemen komen, gelukkig bleven die ons bespaard. Begin 2010 was de reservering rond,een twee persoons kamer voor Grada, en een driepersoonskamer voor de mannen. We hadden gekozen voor halfpension, met lunchpakketje voor onderweg. Het lunchpakket hebben we nooit gehad, waarschijnlijk hadden we moeten vragen voor een Jausenpakket. En als wandelweek werd de week van 26 juni tot 2 juli (begin van het wandelseizoen) gekozen. Internet was de informatiebron bij uitstek om zo'n wandelweek te plannen. Daarbij vond ik veel informatie van mensen die het gebied al eerder hadden bezocht. Ook de bibliotheek in Hoogerheide was een aanvullende bron. En via internet werden een paar reisgidsen en topografische kaarten van het wandelgebied aangeschaft bij Amazon, Duitsland. Het maken van het reisprogramma maken was een tijdrovende aangelegenheid. Geen van ons had al eens gewandeld in het Ötztal, het uitstippelen van de wandelingen was daarom toch niet zo makkelijk. Want uiteraard wilden we niet voor onplezierige verassingen komen te staan zoals een wild stromende beek, steile wand, of een onbeveiligd pad langs een afgrond. Maar het uitkiezen van de wandelingen was wel hardstikke leuk. Ik genoot al van te voren van de wandelingen. De hele planning werd op internet gezet, kompleet met routebeschrijving, hoogteprofielen van de wandelingen, en Google Earth posities. Het geheel was voorzien van foto's van ontelbare wandelaars die ons voor waren gegaan. Er ontstond een probleem toen bleek dat de bagage die mee moest wel eens niet in de auto van Marté zou passen. Een oplossing, dat ik met vrienden heen en terug zou reizen, ging op het laatste moment (ziekte van een van mijn vrienden) niet door. Uiteindelijk werd besloten met onze auto te reizen, maar hierdoor werden alle plannen van mijn vrouw Annie in de war gestuurd. Want zij moest het tijdens onze wandelweek zonder eigen vervoer stellen. En haar weekje vakantie liep daardoor zeker niet zoals gepland was. Eind mei, na afloop van de eerste wandeldag van de Limburgse Driedaagse, ontmoette ik Grada bij Marté thuis. Een week voor ons vertrek naar Tirol werd de rest van de verblijfskosten naar fam. Kuen, de eigenaars van Alpengasthof Köfels overgemaakt. Een bevestiging hiervan bleef uit. Het geweldig mooie weer gedurende ons verblijf in het Ötztal had tot gevolg dat elke dag gewandeld werd. Geplande uitstapjes naar Imst, Innsbruck en Italië bleven onuitgevoerd. Het omhoog wandelen duurde toch langer dan was voorzien, en het afdalen via bevoorradingswegen van berghutten was erg vermoeiend. De conditie van Marté was ook onderschat. Al deze factoren, samen met de hoge temperatuur van ver over de 20 graden hadden tot gevolg dat de wandelingen niet verliepen zoals was uitgestippeld. Maar dit betekende niet dat we het niet naar onze zin hebben gehad tijdens ons verblijf in Tirol. De planning werd gewoon aangepast,en de wandelingen werden ingekort. Het Ötztal is een bezoek van veel meer dan 7 dagen waard. Er is zoveel te zien en te beleven in dit unieke mooie gebied van Oostenrijk. Ik hoop dat het niet bij een keer blijft.  Foto's Tijdens de reis en tijdens de wandelingen zijn veel foto's gemaakt door de drie mannen. Grada heeft op verzoek slechts een paar keer een foto gemaakt. Elke dag zijn alle gemaakte foto's overgezet naar een laptop, zodat elke volgende dag lege camera's ter beschikking stonden, en daardoor foto's met de hoogst mogelijke resolutie werden gemaakt. Alle drie de mannen hadden 2 camera's bij zich, de twee camera's van Mai waren van hetzelfde merk en type als de twee camera's van Marté, n.l. een Canon Powershot A720 IS en een Casio EX-Z150. En Wino had twee andere camera's bij zich, een Canon Powershot SX-100, en een Sony DSLR A300(met 2 lenzen). Dat alles was goed voor zo'n 2800 foto's. Leuk hé zoveel foto's, maar het bleek naderhand problemen te veroorzakenbij het in volgorde zetten (in de tijd) van de foto's. Want de drie Canon's produceerde foto's welke als naam hadden IMG_xxxx.jpg, waarbij de cijfers 9999 elk getal tussen 0001 en 9999 konden hebben. De twee casio's leverden foto's met naam CIMGxxxx. En de Sony gaf als naam DSCxxxxx aan de foto's. Daarbij kwam nog dat de Casio's elke dag opnieuw bij nummer 0001 begonnen, terwijl de andere camera's rustig door nummerden. En het bewaren van de foto's op de PC verliep niet op dezelfde manier voor de camera's. Want van de ene camera werd de opnamedatum van de foto als opslagdatum gebruikt, en van de andere camera werd de datum genomen van de opslagdatum van de foto's op de PC. En raadt eens wat? Geen van de camera's was op de juiste datum/tijd ingesteld. En om alles nog ingewikkelder te maken, het ene fotoviewer programma toonde de opgeslagen foto's op naam volgorde, terwijl een ander programma b.v. Picasa 3 de opnamedatum van de foto als volgorde gebruikt. Gevolg van alles was dat er er pas een fatsoenlijke diavoorstelling van de foto's getoond kon worden, nadat zowel datum-tijd van foto- opname en opslag aan elkaar gelijk waren gemaakt, en de foto's op de PC een naam kregen in overeenstemming met de aangepaste datum van de foto's. Voorwaar geen makkelijke klus. Maar kijk verder bij wandelingen en lees hoe onze week in Tirol is verlopen.