Hoe het allemaal begon.

In juni 1982 ging mijn grootste wens, een reis maken door het Wilde Westen van Amerika, in vervulling. Het zou een reis worden met een bijzondere resgenoot, mijn schoonmoeder Annie. Hoe alles is verlopen, en wat ervoor nodig was om in 1982 zo’n reis te kunnen maken vind je op deze pagina’s terug.

Introductie

Reeds lang droomde ik ervan een reis te maken naar het Zuid Westen van de U.S.A. Het reisgevoel werd pas goed aangewakkerd nadat ik in 1965 slaagde voor de zendmachtiging, en begon met radio uitzendingen op de korte golf. Daarbij waren veel verbindingen of radio-contacten (QSO in amateur taal) met zendamateurs in de Verenigde Staten. Steeds wou ik weten waar de zendamateur woonde, en zocht ik extra informatie op in boeken. Ik kon niet kijken op Wikipedia want internet was er nog niet. De kennis moest dus op een andere manier verzameld worden. Dat gebeurde met boeken die ik in de bibliotheek leende. Soms waren daar ook reisverhalen bij. Internet had in die tijd trouwens een andere naam. Encyclopedie. Hahaha !! Als de zendamateur, waarmee ik contact had is het Westen of Zuidwesten van de USA woonde, dan ging mijn hart sneller kloppen. Ik had meestal een landkaart van de USA op mijn tafel liggen, en wilde dan weten waar de amateur precies woonde. Want meestal werd alleen maar verteld wat de voornaam van de amateur was, en in welke staat hij woonde. En als dat Wyoming was dan vertelde ik dat mijn grootse wens was ooit, als ik gepensioneerd zou zijn, een bezoekje wilde brengen aan het eerste nationale park van de Verenigde Staten. Yellowstone National Park. Als zendamateur kan je een diploma (certificaat) verkrijgen als je kunt aantonen dat je met Alle Amerikaanse staten in contact bent geweest. In die tijd werd meestal elke radioverbinding bevestigd d.m.v. een QSL kaart. Op zo'n kaart staat een hoop informatie over de zendamateur, over de gemaakte verbinding en soms ook meer over de plaats waar de betreffende amateur (of amatrice) woont. Dat diploma het WAS of Worked All States certificaat is natuurlijk in mijn bezit. Door de ontvangst van die QSL kaarten, en de informatie op die kaarten kreeg in de gaten dat elke staat van de USA verdeeld was in counties. Net als hier provincies en gemeenten hier in Nederland. En er was een certificaat dat je kon behalen als je met minstens 250 counties in verbinding was geweest. Maar helaas kwam de informatie van de county waar de zendamateur woonde, niet altijd voor op de QSL-kaart. Mijn oplossing hiervoor was eenvoudig en doeltreffend. Ik schreef een brief naar elk bureau van verkeer in elke staat van Amerika. Dat zijn er 50. Adressen van die bureaus had ik niet maar toch was deze actie succesvol. Bij mijn aanvraag had ik geschreven dat ik hun staat wou bezoeken en dat extra informatie zeer welkom was. Van ongeveer 35 bureaus kreeg ik een reactie, en die bestond altijd uit een landkaart van de staat, met daarop aangegeven Vaak zat er extra toeristische informatie bij de zending die ik van die bureaus mocht ontvangen. Door die informatie en de landkaarten gesteund kon ik veel meer vragen stellen aan de Amerikaanse zendamateurs. Ze waren gecharmeerd als ik vragen begon te stellen over het gebied waar ze woonde. De landkaart had ik steeds voor me liggen, en met behulp van die informatie (en de toeristische extra's) kon ik nog meer informatie lospeuteren. De radio verbindingen kregen nu een extra persoonlijk tintje, en dat had als gevolg dat ik regelmatig werd uitgenodigd door mijn gesprekspartner. Als ik bij hun in de buurt zou komen als ik door de Verenigde Staten zou reizen, dan was ik van harte welkom. Een plek om te slapen was dan altijd beschikbaar. Een Amerikaanse zendamateur stuurde me een lijvig boekwerk. De call van de amateur is helaas verloren gegaan. Het boek bevatte alle informatie over de postcodes van alle steden en dorpen van de Verenigde Staten. Kompleet met de county en de staat waar het dorp, stad of gehucht te vinden was. Zo kon ik, als ik de QSL kaart van de amateur had, heel eenvoudig bekijken waar de persoon in kwestie woonde. Ook ontving ik een lijst waarin ik alle counties kon afvinken waarmee ik in contact was geweest. Natuurlijk had ik niet met alle 3077 counties een verbinding gehad, Mijn aantal schommelde tussen de 600 en 700. In 1981 had ik regelmatig contact met Al Francsisco, K7NHV. Hij woonde in Pocatello/Idaho, en gaf les in boekhouden aan de universiteit van Idaho. We waren beide lid van de FOC, de First Operators Club, een groep van ongeveer 500 personen die als doel hebben het promoten van CW (morse) communicatie tussen zendamateurs. Al vertelde dat hij samen met zijn vrouw Cheryl graag Europa wilde bezoeken. Cheryl, was verzot op harp-concerten. En die waren er nauwelijks bij hun in de buurt. Ik bood mijn hulp aan als hun plannen zouden worden uitgevoerd. En als ze in de buurt kwamen, dan had ik wel een slaapplaats voor hun. Al nodigde mij ook uit om, als ik naar de USA zou komen, om toch vooral bij hem langs te gaan. De slaapplaats was geen enkel probleem. Hij wou dan ook graag als gids optreden als ik Yellowstone zou bezoeken. In zijn studententijd had hij de zomers doorgebracht als Ranger in het Yellowstone National Park. En hij wist daar wel plekjes te vinden waar bevers hun burcht hadden gebouwd. Wow!! Ik vertelde dat aan mijn schoonmoeder Tijs (bijnaam) en die bood aan dat, als ze mee mocht naar Amerika om de koffers te dragen, dat zijn dan de vliegreis zou betalen. Grapje dacht ik. De plannen van Al en Cheryl, Europa te bezoeken werden steeds uitgebreider. De knoop werd doorgehakt en Al en Cheryl zouden in Amsterdam en Berlijn Harp concerten gaan bezoeken. En ze zouden daarbij ook Middelburg aandoen, de plaats waar wij toen woonden. Mijn schoonmoeder, die dat bezoek te weten kwam, vroeg of ik de reis naar Amerika al had gepland, en hoever het met dat plan stond. Was haar opmerking, de koffers te dragen dan toch geen grapje? Huh?!!! Een droom werd waar, ik hoefde niet te wachten tot mijn pensioen (dat lag toen bij 65 jaar), maar de treis naar de Mid West van de Verenigde Staten zou in juni 1982 plaatsvinden. Er was nog een hoop werk te doen. Want de paar georganiseerde reizen die je kon boeken bij reisbureau's pasten niet bij alles wat ik wou zien. En oma Tijs, mijn schoonmoeder de geldschieter, had natuurlijk ook invloed op het reisplan dat gemaakt moest worden. Een drukke tijd stond voor de boeg.