Jouw weg vind je op geen enkele kaart
Welkom
In 1998 maakte ik mijn tweede reis naar het Wilde Westen. Natuurlijk was het gebied niet meer zo wild als in de tijd van Lewis en Clark, van Kit Carson, Calamity Jane, Geronimo, Crazy Horse, en ga zo maar door. Tijdens die reis zijn we ook afgedaald in de Grand Canyon. En als je afdaalt, dan moet je ook weer omhoog. Er moest dus gewandeld worden. Nou we zijn afgedaald in dat grote diepe kloofdal.. Sinds die tijd is het wandelen een deel gaan uitmaken van mijn leven. In het begin was Walcheren het gebied waar ik voornamelijk te vinden was. Ik woonde toen in Vlissingen. In 2004 zijn we in West Brabant gaan wonen. In Huijbergen. En dat dorp ligt aan de rand van het grensoverschrijdende Nationale Park De Kalmthoutse Heide. Grenspark De Kalmthoutse Heide Logisch dat nu de Kalmthoutse Heide het gebied is waar ik het meeste wandel. Alleen of met anderen zoals mijn buurvrouw, mijn vrienden of met mijn zoon en kleinkinderen. In het Otztal in het Oostenrijkse Tirol heb ik twee maal gewandeld. Eerste met mijn broer Martin en familie van zijn vrouw. En de tweede keer met mijn zwager Sjef. Op dit moment (het is augustus 2018) ben ik, samen met mijn Belgische wandel vriendin May bezig met de Camino. Wandelen van Nederland naar Santiago de Compostela. Niet in een keer, maar in etappes. WIJ WANDELEN Wij wandelen door het middaguur, wij wandelen, wij wandelen, terwijl wij ‘t schone der natuur in ons gesprek behandelen, wij wandelen ! De dodde in het groene lis kan ons gemoed begoochelen, in alle beken verse vis, in alle bomen vogelen, ja vogelen! Een wandeling door het platteland, dat is beslist geen luieren: o, ‘t is gezond en int’ressant, langs veld en beemd te kuieren, ja, kuieren! Wij wandelen tot de avond valt, wij wandelen en huppelen, tot iemand die zijn koeien stalt ons uit de wei komt knuppelen. Dan moeten wij hier snel vandaan, maar morgen, morgen, morgen gaan wij wandelen! gedicht van Willem Wilmink
Wandelpartners
De eerste wandel ervaringen van
Martin en Wino (ik) zijn van 1998.
Tijdens onze reis door 7 staten
van Amerika zijn veel nationale
parken bewandeld. We kunnen
wel zeggen dat we door het
diepste dal hebben gewandeld,
de Grand Canyon. Ook een
bergwandeling, maar dan in de
verkeerde volgorde. Eerst naar
beneden en daarna terug
omhoog. Dat was afzien
geblazen
Ik ben daarna blijven wandelen
en voltooide de vierdaagse van
Nijmegen in 2002 (4 maal 40 km).
Samen met mijn zoon Ruud heb
ik in 2005 een lang weekend in
de Franse Gorges du Verdon
gewandeld. Deze Gorges vormen
het grootste kloofdal van Europa,
en staat na de Grand Canyon, op
de tweede plaats van de grootste
kloofdalen op aarde.
Tijdens een week vakantie,
samen met radio-vrienden, heb
ik mijn eerste echte wandelingen
in de Alpen volbracht. In
Liechtenstein, De hoogste berg
die ik daar beklommen heb is de
Augstenberg, met zijn 2368
meter de op een na hoogste berg
van Liechtenstein.
Jouw weg vind je op geen enkele kaart
Welkom
In 1998 maakte ik mijn tweede reis naar het Wilde Westen. Natuurlijk was het gebied niet meer zo wild als in de tijd van Lewis en Clark, van Kit Carson, Calamity Jane, Geronimo, Crazy Horse, en ga zo maar door. Tijdens die reis zijn we ook afgedaald in de Grand Canyon. En als je afdaalt, dan moet je ook weer omhoog. Er moest dus gewandeld worden. Nou we zijn afgedaald in dat grote diepe kloofdal.. Sinds die tijd is het wandelen een deel gaan uitmaken van mijn leven. In het begin was Walcheren het gebied waar ik voornamelijk te vinden was. Ik woonde toen in Vlissingen. In 2004 zijn we in West Brabant gaan wonen. In Huijbergen. En dat dorp ligt aan de rand van het grensoverschrijdende Nationale Park De Kalmthoutse Heide. Grenspark De Kalmthoutse Heide Logisch dat nu de Kalmthoutse Heide het gebied is waar ik het meeste wandel. Alleen of met anderen zoals mijn buurvrouw, mijn vrienden of met mijn zoon en kleinkinderen. In het Otztal in het Oostenrijkse Tirol heb ik twee maal gewandeld. Eerste met mijn broer Martin en familie van zijn vrouw. En de tweede keer met mijn zwager Sjef. Op dit moment (het is augustus 2018) ben ik, samen met mijn Belgische wandel vriendin May bezig met de Camino. Wandelen van Nederland naar Santiago de Compostela. Niet in een keer, maar in etappes. WIJ WANDELEN Wij wandelen door het middaguur, wij wandelen, wij wandelen, terwijl wij ‘t schone der natuur in ons gesprek behandelen, wij wandelen ! De dodde in het groene lis kan ons gemoed begoochelen, in alle beken verse vis, in alle bomen vogelen, ja vogelen! Een wandeling door het platteland, dat is beslist geen luieren: o, ‘t is gezond en int’ressant, langs veld en beemd te kuieren, ja, kuieren! Wij wandelen tot de avond valt, wij wandelen en huppelen, tot iemand die zijn koeien stalt ons uit de wei komt knuppelen. Dan moeten wij hier snel vandaan, maar morgen, morgen, morgen gaan wij wandelen! gedicht van Willem Wilmink
